woensdag 31 oktober 2018

Doorstarten

 Ik denk, dat we het ergste nu gehad hebben. Tijd voor normalisatie, om de hele rotzooi van me af te laten glijden. Zou leuk en makkelijk zijn, als dat met een goeie douche zou kunnen. Helaas zie ik het zo niet werken. Het is meer vergelijkbaar met werken in de tuin, aan de motor van de auto of met fruit à la bosbessen. Het duurt een paar dagen, voordat dat de handen bevrijdt zijn van de sporen van het werk.

 Met stevig schuren kan het sneller gaan, maar ik merk, dat ik daar geen behoefte aan heb. Laat de ontstane afstand maar ff wat het is en niet sneller dan stevig vertraagd krimpen. Het was een trap in mijn ballen. En als je dat ooit hebt mogen ervaren, dan weet je, dat je daar een hoop na-lol van hebt. En anderzijds kan het geen kwaad om wat langer op de blaren te zitten. Maar goed, dan ga ik er wel vanuit, dat de dubbeltjes op de juiste plaats zijn gevallen en dat hoeft natuurlijk niet.

 Maar de bouw gaat verder en moet, zoals de hele tijd al, gecontroleerd worden. Ik zal dus wel mijn neus moeten laten zien en daarbij werk en het geschil over de betaling uit elkaar weten te houden. Morgen weer. Misschien wil het morgen wel.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten