Heerlijk, dat die schoongemaakte en doorgesmeerde Cd-speler het weer doet. Heerlijk meeblèren met Pussycat tijdens de afwas. Mississippi. Georgie. My broken souvenirs. I'll be your woman. The same old song. Etc. Als ik iets mis met Mariana is het, dat we op dergelijke smartlappen niet samen uit volle borst kunnen meezingen. Het gooit me terug naar de Smartlappen-weekenden in Utrecht. De gevaarlijk meedeinende draagbalken in café De Zaak. Heerlijk. Het slaat nergens op. Maar je kunt me d'r voor wakker maken. En dan is Pussycat een heel acceptabel voorbeeld.
Ik zou zo een top-100 uit mijn mouw kunnen schudden, als ik er de moeite voor zou willen doen. André Hazes, de dooie, niet z'n zoon. Willeke Alberti. Al de Jordaan sterren. De onlangs overleden rolstoeler. Natuurlijk de Zangeres zonder naam. Niet vader Abraham. Ben Cramer. Jacques Herb. Danny de Munck. Etc. Etc. Etc.
Zoiets op een avond bij elkaar met de juiste stemming, dan ben ik van de wereld èn slaap niet. Hetzelfde heb ik trouwens met de Duitse schlager. Het zijn niet The smashing Pumpkins, Pink Floyd of de Red hot Chilipeppers, laat staan de betere Blues zangers, maar toch. Muziek kent zoveel kanten. Je kunt me bijna met alles een plezier doen als je me hip-hop, dance en klassiek bespaart.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten