Shit! Waar is mijn telefoon? Geen paniek, maar wel iets van 'Hoe is het mogelijk?'. Ik zit bij de Pc, dus normaal zou ie naast me moeten staan, rechtop gezet tegen andere zooi op tafel. Maar nee, dan waar? Op bed gelaten na de siësta? Nee. Misschien op de grond gevallen? Ook niet. Bij het toilet laten liggen? Nope. Oei, het wordt serieus.
Op de eetkamertafel niet. Nergens in de keuken. Ook niet in de auto. Zou ik 'm in het restaurant zijn vergeten? Moeilijk voorstelbaar, maar niet onmogelijk. Denk, denk, denk. Bellen heeft geen zin, want ik heb het ding altijd 'Uit' staan qua geluid. Rondje nog maar een keer gemaakt en me neerlgelegd bij een extra bezoekje aan de pizzeria morgen.
Maar er knaagt iets. Ineens is er die flits. Ik heb vanavond nog gebruik gemaakt van de zaklampfunctie ..... in de nwe schuur. Dus ... en daar lag ie op de étage een beetje zielig in de kou. Uit mijn handen gelegd, terwijl ik op de vloer gezeten met de benen bungelend over de rand naar de andere, kleinere helft van de nwe constructie heb zitten kijken.
Je zou toch morgen in het restaurant te horen hebben gekregen, dat ze geen telefoon hebben gevonden. Zou dan de paniek wel toegeslagen zijn? Nee, maar zonde zou het wel zijn geweest, als het ding echt verdwenen was. Zonde voor al die foto's. Tijd voor een back-up, tijd voor computerwerk. Tijd dat dat deel weer de plek krijgt, die het verdient, gezien de ruimte, die het in beslag neemt in mijn bestaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten