Alles krijgt weer een trap onder de kont. Wat dingen uitmaken of ook niet. De zin. Onbenullig of anders. Kantelen en tegenwicht. Ik was de Stichtse complicaties ff vergeten, moet ik toegeven. Maar mijn achtbaan raast door, waar die van Frank stokt, misschien wel staakt.
Gevaarlijke situatie. Alle zeilen bijzetten kan geen kwaad. Laat ik me uit de rails slaan of weet ik het spoor te houden? Onbekend gebied tegenwoordig. Dat is anders geweest. Toen wist ik het wel en bracht niks, oké, bijna niks me van slag. 'Doorstomen' en 'Stil staan bij' zijn moeilijk te combineren grootheden.
Hoevaak zal Gerda in de afgelopen twee jaar al stil gestaan hebben bij het leven, dat ze alleen zal moeten gaan leiden? Vaak, ongetwijfeld. Maar toch. Theorie en praktijk. Die nabijheid van die ander en die moeilijk te verteren streep, die daar doorheen kan gaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten