De huishoudochtend zit erop. Nu de extra klussen. Klinkt prachtig, enkel nog doen. Eerst bedenken wat. Er is niks dat zogezegd voor mijn voeten ligt. Dus moet ik kiezen. Kiezen veronderstelt een zekere voorkeur of minder afkeer. Er niks wat zich opdringt. Als ik me een beeld probeer te vormen, treft mijn geestesoog een in egaal grijs uitgevoerd vlak. Geen krasje, geen spatje, geen oneffenheid. Helemaal onaangeraakt. Het lijkt wel nieuw, maar zo nieuw is die dwarsigheid niet.
De aloude weerstand in een nieuw jasje? Geen idee. Het overvalt me. Niet gedacht, dat ik vandaag zo ruim in mijn tijd zou komen te zitten. Schakelzwakte, dat is het. De stiekume neiging om tijd te verspillen. Nee, niet verspillen, maar aan onnutte zaken te besteden. Het weer werkt niet mee, anders zou ik er vast op uit trekken. Misschien een pré-lunch siësta? Da's wel erg decandent.
Allemaal gelul. Gewoon errgens beginnen, de rest wijst zich vanzelf. Zo gaat dat toch? Alles moet en alles grijpt in elkaar. Waar het begin gemaakt wordt, maakt dus geen ruk uit. Of links- of rechtsom of linea recta door het midden, de kans een doodlopend begin te treffen is nihil. Kop of munt? Papieren of klussen? Opruimen of afmaken? Benieuwd wat het gaat worden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten