Het is niet altijd zo, maar met regelmaat valt mijn oog op mooie momenten op de klok. Een ander moment is bijv. 12:34. Soms vallen de momenten zo op, dat ik me afvraag of ik ze niet in de gaten hou. Maar nee, dat doe ik niet. Voor vandaag zit het er weer op. Misschien speelt dat mee, net zo als ik 's ochtends soms tijdenlang pijnlijk nauwkeurig op hetzelfde moment mijn ogen open.
'Open slaan' is mooier, maar zo actief ben ik in de ochtend niet meer. Het is niet altijd wringen, maar het neigt meer in die richting, dan dat je het als een spontane 'sla op'-actie zou kunnen zien. Niet echt iets om mee bezig te zijn. Dat was wel anders toen de nachten nog met oncontroleerbaar drama werden gevuld. Tegenwoordig slaap ik gewoon. Wordt meestal wel ergens in de nachts wakker, maar slaap vaak alweer, voordat ik goed en wel begrepen heb, dat ik wakker zou kunnen zijn.
Op een hoop terreinen is het leven genormaliseerd. Bijna op een wijze die je naar actie laat verlangen, maar dan wel op eigen initiatief. Het heeft wat geduurd en is op het eind heel snel gegaan. Op het eind, niet daarvoor!
Ik denk, dat ik nu ben gekomen, waar ik dik tien jaar geleden de draad ben verloren. Langzaam denk ik weer vooruit. Maak plannen. Ben bezig met mogelijkheden. Besef de tijdgebonden beperkingen maar loop daar niet meer automatisch in vast. Leven en opleven. Het een doe je 'gewoon' en naar het andere kun je verlangen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten