Zonder honden de heuvelop gegaan. Voor het eerst sinds meer dan een jaar, geloof ik. Waar ik toen soepeltjes naar boven liep, moest ik nu een paar maal halt houden om mijn lijf bij te laten komen. Korte stops, maar toch. Een alles-of-niets poging? Doodsdrang? Een loos gebaar in machteloze onvrede. De woede wil niet komen. De hond die de ingang van het dorp 'bewaakt' en de moeder van de jonkies kwamen me achterna.
De weidsheid bij het allengs stijgen van de meters kon me niet bekoren. Een paar keer wat blikken geworpen en het daarbij gelaten. Naarmate ik hoger kwam me ergerlijk verbaasd over de ongetwijfeld illegale houtkap. Gaat mij dat iets aan? Nee, maar als je het doet, doe het dan wel netter. Wat een zooitje aan rondslingerende, voor het stoken oninteressant dunne takken.
Van de afdaling werden mijn knieën niet vrolijk. Terug thuis naar Kreta als zomervakantiebestemming gekeken. Boedapest voor een stedentrip met hotelverwennerij. Het waren beide niet het snoepje, dat het leed zou kunnen verzachten. Punt achter de dag. Morgen nwe poging.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten