Het is met een bijna vergeten voldoening dat ik vanochtend de schone èn opgeruimde keuken binnen stapte voor het eerste deel van mijn ontbijtritueel. Al die vrije ruimte. Niks aan de kant moeten schuiven om de citruspers neer te kunnen zetten. Een simpel handmatig dingetje dus geen exorbitante behoefte aan ruimte. Had ik nog mijn oude soepelheid, was ik op het aanrecht gesprongen en had een dansje gemaakt. Nu laat ik het bij het idee en het feit dat het mogelijk geweest zou zijn. En dat is voor het blad misschien nieteens zo'n slecht idee.
Het was ff werken, maar dan heb je zogezegd ook wat. Maar het ergste komt nu pas: volhouden! De gecreëerde ruimte boezemt ontzag in, dus voorlopig zal dat wel lukken. Het initiatief zal niet ten ondergaan voordat het goed en wel is opgestart, maar het zou een illusie zijn, als ik mezelf wijs zou maken, dat niet ergens de komende dagen weer de neiging tot versloffen de kop op steekt. Me nu er al voor wapenen werkt niet. Een beetje alerter zijn op slordigheden zou voldoende moeten zijn. Gemak dient de mens alleen als een ander de rommel opruimt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten