Ha, bijna een goede nacht, zelfs bijna geheel naar wens. Nog ff vreemd om wakker te worden, als je naast je bed staat zonder te weten waarom je daar staat. De volgende zes uur echter in diepe, vrijwel blanco rust genoten. Rustiger vaarwater, dus. Ook weer zonder hoe en waarom. Maar niet mee bezig houden, denk ik. Er is al zoiets als een lijn voor vandaag en die ga ik domweg aflopen.
De liggengebleven sporen van een wat stuurloze dag opruimen, keuken op de orde brengen die er gisteren maar niet in wilde komen, krant, koken en dan verder met de electra. Eén dag vlammen in de week en voor de rest wat napruttelen. Gaat dat het stramien worden? Beter dan niets, maar zo ben ik over twintig nog bezig. Of is dat de zin van het leven?
Veel te vroeg voor dit soort vragen. Doen. Gewoon de dingen doen. Het schip strandt altijd wel ergens of je daar nou op zit te wachten of het probeert te voorkomen, maakt geen moer uit. Hup, krant onder de arm, bankpas mee en over een uur of twee aan de slag achter het fornuis. Doe het er maar mee. Weet je wat ... geniet ervan!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten