De maten voor de trap zijn voor de zoveelste keer genomen. Zien of het deze keer resultaat gaat opleveren. De beste man zou voor tweeën langs komen en belde na vieren, dat het ietsje later zou worden ... Gelukkig heb ik al 15 jaar Frankrijk achter de kiezen. Rechtstreeks uit Nederland hier aanbeland, zou ik regelmatig last hebben van ontploffen. En dan is dit er nog een met een Duitse oorsprong. Weliswaar gaat die connectie enige honderden jaren terug, maar overduidelijk anders dan de gemiddelde Roemeen. Ondernemender. Niet werkschuw. En minder aanleg voor ritselen.
Het leuke van zo iemand, die z'n hart op de tong draagt, of dat in elk geval meer doet dan ik, is, dat je een hoop herkenbare dingen voorbij hoort komen. De verbazing over al die niet-werkende mensen, die weinig neiging vertonen om betaald werk te vinden en waar die dan van leven? De onbetrouwbaarheid van mensen. Hun onvoorspelbaarheid. De verhalen over de kapitalen die in Duitsland verdiend worden en dan in korte tijd in hèt gokcafé van Agnita over de balk worden gesmeten. De pooiers, die leven van het geld dat 'hun vrouwen' in Duitsland of Spanje bijeen neuken. De meisjes die op de scholen geronseld werden of worden. Het witwassen van het criminele geld via het bestieren van horecagelegenheden. Etc, etc. Eigenlijk ben ik best aardig ingevoerd, terwijl ik nog steeds slechter Roemeens praat dan een Amsterdamse Turk of Marokkaan Nederlands.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten