Ondanks de inmiddels werkelijk in Franse stijl neerplenzende regen is de dag ten goede gekeerd. De trappenmeneer zat weer op z'n praatstoel, klopte zich weer met regelmaat woordelijk op de borst maar deed verder niet moeilijk over het feit, dat ik z'n parket niet wilde. Volgens mij is ie geen verkeerde werker maar zakelijk niet de slimste. Hij gooit met honderdduizenden (euro's) alsof het niks is, heeft een jaar of twee geleden een groot huis in Agnita gekocht, waar ik ook al eens een scheef oog op had laten vallen, is dat niet met de goedkoopste materialen aan het verbouwen tot een kantoorcomplex, maar zit een beetje aan het eind van z'n geld, als ik hem geloven moet, terwijl de opbrengsten uit de verhuur nog niet begonnen zijn.
Alleen al dat ik als volledig vreemde èn potentiële klant die verhalen te horen krijg, getuigt niet van een uitgekookt zakelijke insteling. Laat staan de vraag waar al dat geld uit het recente verleden is gebleven. Zo gewonnen, zo geronnen??
Maakt niet uit. Een kersenhouten trap. Het idee was eiken. Zijn voorstel was eerst essen en nu kersen, want op voorraad. Mij maakt het eigenlijk geen ruk uit. Een lambrizering op de muur gaat me te ver. Mariana nog ff de kans gegeven om met de timmerman eens te zijn, maar ook zij zag het niet zitten. Dan zijn we snel uitgepraat. Laat die trap maar komen. Per tree met contra-plank 300 euro. Hoeveel treden zijn het? Een stuk of tien? Komt vast nog wel meer bij kijken. Maar het wordt hoogste tijd dat de tuinkamer normaal bereikbaar wordt en vervolgens het parket gelegd zodat de boel eindelijk ingericht kan worden. Snap ondertussen niet, waarom die man niet in beeld is gekomen, toen we opzoek waren naar een timmerman voor ramen en deuren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten