Zo'n toestand met een pup is niet waar ik op zit te wachten. Maar ik kan het beter hebben dan wat mndn geleden. Het gaat kortom nog steeds vooruit. Zowel het lijf (geen spiertoestanden na de eerste meters in de tuin, geen kreupele rug) als in het hoofd (al een paar weken geen nachtelijke taferelen meer). Rustig verder dus en niks overdrijven. Dat het 'normale leven' tot volle bloei mag komen. Blij zijn met wat we hebben en hebben gerealiseerd ipv voortdurend veranderen en vooral vernieuwen. De beslissing om dit jaar niet door te stomen met de verherbouw van de schuur is een goede geweest en dan moet het actieve deel van het jaar nog begingen
Het is een wat andere invalshoek, maar Lissabon kon me niet warm krijgen voor het volgende uitstapje. Weer weg is dus niet waar ik op zit te wachten. Is wel 'ns anders geweest. Werk maken van het me eigen maken van de plek. Openstaan voor de mogelijkheden ter plekke.
Coves, Agnita, Sibiu/Sighisoara/Brasov. Huis, tuin, koken. Genieten, onthaasten, accepteren. Genoeg te doen. Meer dan genoeg te doen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten