Of het is gewenning of het was minder erg, maar feest was het weer vannacht. Als vuurwerk uit elkaar spattende boeketten, waar ik ook keek. Iemand die naar binnen stond te kijken. Niet eenvoudig met de ramen op 2,5m van de grond vandaan. Een donderende stem die zei, dat het tijd was. En een hoop onbehagen. Verder geen angstaanjagende toestanden.
Als ik de boel nou eens gewoon vergeet? Zou dat werken? Ik bedoel, er gewoon niet meer mee bezig zijn. Het constateren zal onvermijdelijk zijn. Maar het dan wegslaan als een vervelende vlieg. Hup, weg jij. Ga iemand anders vervelen. Lullig voor die ander, maar prettig voor mij.
Kortom terug bij 'Af'. De illusie van een oorzaak en dus een oplossing is verpulverd door de logica en opgegaan in wat leven heet te zijn. Doe het er maar mee. Maak er wat van of net niet. Gewoon verder op de oude voeten. Niks verkeerds te constateren. Gewoon door zoals het uitkomt. Je zou je toch werkeijk gedwongen zien om iedere avond iets te moeten doen om iets te voorkomen gebaseerd op rammelende veronderstellingen en met resultaten, die je alleen ziet, als je ze wilt zien, niet omdat ze er zijn. Thee, bah!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten