Klagen is een kunst, die mn mensen beheersen, die er geen reden toe hebben. Als je het echt slecht hebt, heb je geen tijd om te klagen. Ja, ik kan er zelf ook wat van, maar daar doel ik nu niet op. Ik moest daar vanochtend aan denken, toen ik vanwege de Obamacare toestanden in de USA een artikel las, waar in mensen met inkomens van 120.000 - 700.000 dollar per jaar klagen over he feit, dat ze maar moeiijk rond konden komen. Het ging om de tech-streek in California. Dat 120.000 daar geen vetpot zal zijn, geloof ik graag, maar dat is wat anders. Bij 700.000, geloof ik daar niks van.
Stel je betaald 50% belasting, en volgens mij is het minder, hou je iets van 350K over. Dat is bijna 30.000 dollar per maand (!). Je woont gehuurd. Betaald iets van 5-7000 dollar voor een paar kamers met een garage en heb dan nog steeds ruim 20.000 dollar te gaan. Misschien kinderopvang, maar dan werkt er nog iemand en dat komt bovenop de 700K.
Dan mag je je wel begaan voelen met de 'normale mensen', maar ik zou me eerder schamen voor het oneigenlijke geklaag. Ga ergens anders wonen, als je de streek te duur is. Neem een paar van die 'normale mensen' onder je vleugels. Voor een paar honderd dollar p.m. laat je die ongetwijfeld een gat in de lucht springen. Klagen, het moet wel leuk blijven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten