Een koe die moet kalven en het leven staat op z'n kop. Bijna zestig jaar op een gemengd familiebedrijf leven en in het internet op moeten zoeken, hoe je kunt zien in welke stadium mevrouw Koe is. Het schijnt qua dagen vrij nauwkeurig te werken, maar dan moet je wel weten wanneer de bevruchting plaats heeft gehad en daar verschillen de meningen over. Degene die het zou moeten weten en ws ook ergens een nu niet terug te vinden aantekening heeft gemaakt, is echter naar de eeuwige jachtvelden vertrokken. Het is dus 2, 4 of 6 juni (geloof ik), afhankelijk van welk geheugen je de meeste waarde toekent. Ik kies voor de meneer van 2 juni en dan zou Rezi vandaag uitgeteld zijn. Tenzij het een stierkalfje is, die schijnen er iets langer over te doen voor ze de werkelijkheid in stappen.
Maar hoe het ook zij. Het is Rezi hier, Rezi daar, weet je dit, waarom is dat, wat moet ik hier mee en misschien is dat wel een goed idee. 's Morgens, 's middags en 's avonds heen en weer geren naar 24. En sinds vannacht ook in de kleine uurtjes kijken. Was Mariana net een beetje meer aanwezig, in wat ze al bijna een jaar als haar huis zou kunnen beschouwen maar in praktijk nauwelijks doet, is er weer de volgende reden om meer met het oude ouderlijke huis dan het nieuwe eigen huis bezig te zijn.
Het bezwangeren van die koe was na de toestand bij de bevalling van bijna twee jaar geleden sowieso geen goed idee. Maar nu zitten we, Mariana en dus ik, d'r nog een jaar aan vast incl. alle bijkomende ongewenste beslommeringen van een in ongebruik rakend huis, hof en stallen. En dat met een broer, die nog minder afstand van dingen kan doen dan Mariana. Een lijdensweg wordt dat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten