Het bloemenseizoen komt er langzaam weer aan. De aanvoer is nog maar mondjesmaat en zeer tegen Mariana's wens in meestal zonder bloemen. Wat voor buiten bedoeld is, kan nog nauwelijks bloemen hebben op dit moment. Zijn die bloemen er wel, komt het spul uit een kas en kun je je bloemen na één nacht vorst vergeten. En die nachten met vorst zullen nog met regelmaat de revue passeren.
Je moet dus nu een plan maken. Vies woord! Niks plan. Je gaat naar een winkel, raust daar alles weg wat je aanstaat en stopt het thuis in de grond. Bij gratie God wordt nog een beetje op kleuren gelet, maar dan meer dat ze verschillen dan bij elkaar passen, de rest is volstrekt irrelevant. Groeihoogte, zonbehoefte cq -afkeer, breedtegroei om een paar niet geheel onbelangrijke zaken te noemen, zijn voor later. Dat zien we wel ter plekke. Het groeit (en bloeit) of doet dat niet.
Ik kan wel iedere keer denken: "Leuk dat enthousiasme" maar misschien is het aardig, als er volgend jaar nog iets over is van al dat wat weer in de grond gestopt gaat worden cq terugkeert en niet dank vergeten, onachtzaamheid en andere slordigheden de boel zelfs in de loop van het jaar vernieuwd moet worden, ipv over de winter heen getild zou kunnen worden. Alles wat leeft, kost tijd en aandacht en niet alleen als het jou uitkomt. Da's lullig maar een feit. Gelukkig, of eigenlijk niet, maken planten geen geluid.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten