Zaterdag. De laatste pagina's van het boek willen gelezen worden. De kip moet in de soep voor morgen. Wasmachine nr-1 opgestart. In de krant van een paar dagen geleden zijn nog twee artikelen ongelezen gebleven. Ik had iets met de tuin gewild maar het weer neigt vandaag naar winter. Het is nauwelijk bij eenen en ik vond dat er een borrel in moest. Weekend ten voeten uit en ook weer niet.
Tijdgebrek in overvloed. Het eeuwige gebakkelei tussen 'willen' en 'moeten'. De enige werkbare oplossing wil er maar niet in bij mij. Simpel. Doeltreffend en met gegarandeerd resultaat. Het schoot me gisteren weer door het hoofd, toen ik het vullen van de maag als dwarsligger formuleerde voor een bestaan in alle vrijheid. Net als het lezen van een boek de, mijn innerlijke mens bevredigt, zou je ook de voedselvoorziening van je lijf als een prettige bezigheid kunnen zien. Iets dat plezier geeft in voorbereiding en eten ipv een verplichting, die mn beslag legt op tijd, die je anders zou willen besteden. En dan heb ik het over koken. Nieteens de meest vervelende 'verplichting'. Eigenlijk nieteens een verplichting. Maar wel iets dat moet gebeuren, als je niet je maag met instantzooi uit de supermarkt of met het fantasieloze aanbod in de nabijgelegen restaurants wilt vullen.
Het is niet zozeer weekend, als wel weer zover dat ik ff helemaal nergens zin in heb, me aan alles erger en niet wil wat moet maar wat niet kan. Misschien een idee om een goeie FPS-game te kopen, kan ik op momenten als deze mijn ongerichte frustratie richting geven èn uitleven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten