Vroeg d'ruit en nu, na eleven pas aan m'n ochtendkoffie. De tussenliggende tijd besteed aan het taxivervoer van twee kwijlende pups naar de dierenarts. Hoe smerig ook. Geef mij maar twee kwijlende pups ipv smekende trutten, die tot aan mijn bedrand menen te moeten doordringen om hun vervoer voor elkaar te boksen. Neemt niet weg dat enige autotraining voor de pups geen kwaad kan.
Ze hebben nu nog het formaat, dat ik ze tegen hun wil in een doos kan stoppen. Als we een jaar verder zijn en ze met het vooruitzicht van een autoritje de kont tegen de krib gooien, dan kan ik ws willen wat ik wil, maar ze die wil niet opleggen. Een beetje van Katrien zou niet verkeerd zijn. Toen die nog soepel in de baggageruimte van de Peugeot kon springen, had ze het liefst iedere keer mee gewild, als ik er opuit ging. Achterin altijd rechtop gezeten en maar kijken. De wereld vanuit de auto beviel haar wel. Maar als Sammy is ook oké. Dat heeft wat langer geduurd en de nodige kots ruimen gekost, maar uiteindelijk ging het zonder problemen.
Ik snap niet, dat een van de, geloof ik, drie dierenartsen in Agnita niet iets van een behandelruimte realiseert voor de zg. kleine huisdieren. Ipv 'Kan niet', 'Gaat niet' of 'Geen tijd cq zin'. Het zal niet direct storm lopen maar de vaccinaties, waar ik nu voor naar Sibiu rij, had ie mooi in eigen zak kunnen steken. Een uurtje per dag om te beginnen. Dat kan geen kop kosten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten