Dood. Vonnis voltrokken. Weer staan graven. Mijn neus d'r meer dan vol van. Het stompt af maar wennen doet het niet. Nummero vier in minder dan twee jaar tijd. De eerst was kut, de tweede balen, bij de derde begon wat te wringen en nu heb ik geen woorden meer. Er woelt agressie. Vier keer de favoriet die het onderspit delft. Tweemaal de andere helft gestrand als collateral damage en tweemaal opgescheept met de overblijvende tweede keus. Kunnen de beestjes niks aan doen, maar het is het gewoon niet. De witte was de keuze, de zwarte de overblijver, die mee mocht als gezelschap. Die noodzaak is verdwenen. Bij Sissi lag het subtieler. Dat was wel een keuze, al heeft zij die eigenlijk zelf gemaakt. Donna lukte het echter zich in een paar weken naar de eerste plaats te wringen.
Bus, parvo, onbekend en nu 'íets' met maag en darmen. Het is me niet gegund, die conclusie mag ik wel trekken.
Zien wat er van deze wezenloze dag nog terecht komt. Hoeft niks. Moet niks. Ja, me er doorheen trekken. Dat moet, is geen keuze. Veel verder dan een keer kwaad uitvallen tegen de auto ben ik nog niet gekomen. Ja, ik weet, een zwakte bod. Meer had ik niet in de aanbieding.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten