8 Maart, wereldvrouwendag (of zoiets). Kunnen de vrouwen 'ns ongegeneerd elkaar de oren van het hoofd kletsen, willen ze de mannen erbij. En ja, ik zou niet de enige zijn. Was dat werkelijk zo geweest zou het me verbaasd hebben. Nu was er nog zo'n dojo als ik, die er ook vaker bij is en net als mij niks zegt, hoewel hij Roemeens is, een mannelijke collega en een oud burgemeester van het dorp van de school, die nog meer kletste dan de gemiddelde lerares. De resterende bijna 20 vrouwen waren zo verstandig geweest om de uitnodiging voor hun vent over het hoofd te zien. Gelukkig zijn er tegenwoordig smartfoons.
Bij tienen huiswaarts. Die schoolfeestjes zijn het altijd net niet en dat iedere keer weer op dezelfde manier. Restaurant of lerarenkamer, één school of meerdere scholen samen maakt niet uit. En deze keer was het niet anders. Mariana een beetje van het complete zwart afgekletst, maar dansen zit er nog niet in hoe graag ze dat ook doet. Dat maakte de avond nog net iets manker. Het eten weinig fantasierijk en stomgenoeg mocht iedereen apart bestellen. Lol op het eind toen er één rekening kwam en iedereen er zijn eigen bestellingen uit mocht opzoeken om te betalen. Ook zoiets typisch. Utgenodigd worden en zelf moeten dokken. Ach ja, mooi geweest. Meer dan mijn plicht gedaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten