De nachten kalmeren. Het is nog niet perfect en zal dat ws ook nooit meer worden. Met het huidige niveau kan ik goed leven cq slapen. Maakt het begin van de dag een stuk aangenamer. Beter ergens tussen zes en zeven de ogenleden opslaan, omdat je aan je slaapbehoefte hebt voldaan, dan na negenen met tegenzin die ogen open wringen, omdat je vindt, dat ondanks de aanwezige behoefte nog langer in bed liggen niet kan.
Vandaag zat het er ergens tussen in. Net na achten het dekbed van me af geslagen en de dag tegemoet getreden. Hondendrollen scheppen en lopen. Ik had wel door willen lopen. De dag vullen met voetstappen. De ene voet steeds weer voor de andere zetten en mijn aandacht loslaten, de vrijheid geven om met meer bezig te zijn en mijn eigen kleine wereldje. Als een jonge hond speels van de ene aandachtstrekker naar het andere reukspoor te dwalen.
Die vrijheid is er dank al onze beschaving niet. Zelfs de vrolijke lijmsnuiver in Agnita is het grootste deel van zijn complete vrije dag kwijt aan het scoren van Lei's. Je zou zwaar om moeten scholen en gewennen om een vrij, in feite jagers- en verzamelaarsbestaan te kunnen leiden. Je lijf wennen van het drinken van regenwater of water uit bronnen en kleine stroompjes. Kennis hervergaren van eetbare planten, vruchten en wortels. Konijnen en ratten strikken, slachten en klaarmaken boven een tot branden gebracht vuurtje. Eigenlijk is er geen vrijheid, zolang je je lijf warm moet houden en je maag van vulling moet voorzien. Je innerlijke mens zit je in dit soort strevens dwars. Dan toch maar de supermarkt en een overkapt (dek)bed met bijbehorende (andere) verplichtingen en niet te vergeten bijkomende geneugten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten