Ik heb het me volgens mij al eens eerder bedacht cq afgevraagd, maar is dit de wijsheid van het ouder worden? Een stuk in je kraag drinken, omdat je je kloten voelt, zit er niet meer in. Het idee alleen al jaagt een rilling door mijn lijf. Bier smaakt niet. Wijn smaakt niet. Aan sterker moet ik niet denken. Bakje thee daar maar? Mezelf nog straffen ook?
Heb je alles netjes gespeeld/geregeld/verzorgd, levert het leven je alsnog zo'n rotstreek. En gedegen. Zou me geen "Had ik maar" kunnen bedenken. "Vergiftigd" opperde een van de dierenartsen. Met wat en hoe, wanneer? Die ene keer dat ze onbedoeld de tuin in zijn verdwenen? Mijn fantasie is grenzenloos, maar het moet wel een beetje reëel blijven. Ze kauwen natuurlijk aan alles, maar hier op het terrein ligt nergens gif of ander spul, dat gevaar zou kunnen opleveren als het gegeten wordt. En wat levert het op, als je iets van een verklaring bij elkaar weet te improviseren? Het beestje is dood. Accu of versnellingsbak verwisselen is geen optie.
Misschien is het beter om mijn aandacht naar een aquarium om te buigen. Gaat het mis, gaat ie door de plee en koop je een zakje nieuw spul. Nadeel is wel, dat het nog lulliger voor mijn conditie is dan twee oude honden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten