Nieuwe activiteiten worden opgepakt, oude bezigheden niet afgerond. Deels een kwestie van voor je uit schuiven, maar met regelmaat ook dingen die op andermans bordje thuishoren waar er niks mee gebeurd ondanks meermaals herinneren. Dan denk je er niet meer aan of wilt niet te opjagerig overkomen en maant jezelf tot geduld. Resultaat is haast iedere keer weer, dat dingen versloffen en het uiteindelijk, hoe verbazingwekkend niet?, alsnog op jouw bordje terecht komen. Zelden op een moment dat het jou uitkomt.
Zo hangen momenteel een stukken of vijf zaken in de lucht. De trap lijkt voorlopig opgelost. En mocht dat zo zijn, dan komt het parket ook op z'n plek. We hebben daar de, ondanks reparatie, nog steeds uit het lood hangen deur van de Miele magnetron. Dan zijn er nog de vele kleine dingetjes, die de aannemer moet afhandelen. Het bekende aannemers probleem. De gordijnen mag ik, denk ik, als afgehandeld beschouwen. Ze hangen nog niet, hoewel dat drie weken geleden iedere dag leek te kunnen gebeuren. De steeds tragere computer herinnert me er iedere dag aan, dat ik op dat terrein inmiddels jaren achterloop. Zaken moeten opgeschoond, gearchiveerd, vernieuwd, veranderd en opgestart worden. Op eigen machines en bij de host. Dan is daar nog het laatste anker in het Franse land, waar een hoop aan vastzit qua afronden. Misschien die bijdraad weer eens bij de kladden nemen. Zl het zoveelste verlies nemen worden. En dan is daar het gastenhuis nog, dat van binnen nog geheel vorm gegeven moet worden. Maar welke vorm gaat het worden? Overdaad (Mariana) of strak en functioneel naar mijn wens?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten