Ik heb het een beetje gehad. Twee wijn en een borrel. Hoe krijg je het voor elkaar op zaterdagmiddag. Notabene met een maaltijd. Waar zijn de tijden gebleven, dat de 6e of 7e Duvel op vrijwel nuchtere maag je licht uit deed? Niet dat ik daar nou zo trots op ben. Het is meer een constatering. En dan eentje in het na- dan wel voordeel, afhankelijk van hoe je het bekijkt, van wat ik tegenwoordig paraat maak.
Het hele afkick-idee is uiteindelijk een lachertje. Een cold-turkey bij een gemiddelde consumptie van 4 glazen per dag lijkt me meer een cold-chickabiddy. Maar ff was er de hoop, dat ik er mijn nachtelijke voorstellingen me kon verklaren.
Ik ben gewoon moe en ook daar is een kruiwagen aan verklaringen voor aan te slepen. Maar wat schiet ik er mee op? Over het algemeen moet je alles al zelf doen, maar bij slapen geldt dat zeker. Zou niet zo zeer langer als wel beter willen slapen. In zoverre klopt dat stoornis-idee wel. De vlotte, diepe, voor mijn gevoel droomloze nachten zijn niet meer dan een herinnering uit een steeds verder wegzakkend verleden. Snel dat laatste been onder het dekbed trekken, voordat het de hele nacht buitenboord blijft hangen en het dan 's morgen weer fris en vrolijk onder het dekbed vandaan zwaaien. Wanneer was dat de laatste keer? Voor september 2001 of nog langer geleden?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten