Plaatjes

 Sexting (Wikipedia) is het verspreiden of delen van seksueel getinte foto's of berichten via mobiele telefoons of andere mobiele media. De term is afgeleid van sex (verwijst naar de seksuele inhoud) en texting (sms/mms). De term werd voor het eerst gebruikt begin 21ste eeuw.

 Afgelopen dagen/weken nogal een heisa over geweest in de Nederlandse media. Nu zal me dat eigenlijk aan mijn reet roesten of mensen elkaar dergelijke berichten toezenden of niet. Slim is in mijn idee anders. Als mensen volwassen zijn en verkeerde beslissingen nemen, mogen ze dus op hun blaren plaatsnemen. Zou je denken. Blaren die in het huidige internettijdperk helaas maar moeilijk willen verdwijnen. Zo werkt dat dus niet. Het is een onderwerp, waarbij mooi de verwrongen moraal aan het daglicht treedt, die tegenwoordig schijnt te heersen.

 Om te beginnen doe je er goed aan om kinderen, jong volwassen te waarschuwen voor de gevaren. Maar we waarschuwen hen al decennia voor aanverwante zaken en toch raken er nog steeds meiden ongewenst zwanger. Het is geen bierkaai maar ook geen 'Ik regel dat wel ff.' Maar laten we het over volwassenen hebben en het dan iets hoger zoeken dan de administratieve streep van 18+.

 Je bent in de dertig en bent zo stom, mijn mening, om seksueel getint foto's te delen met vigerend vriendje of vriendinnetje. Of erger, video-opnames van  weinig aan de fantasie overlatende vrij- en neukpartijen. Ik hik tegenwoordig al als iedere flapdrol bij een gebeurtenis zo nodig van iedere scheet een foto wil maken, waar ik dan ook nog eens op moet staan. Maar oké, je doet dat. Wie of wat geeft jou de garantie, dat met die beelden nooit iets gebeurd, wat jij niet zou willen. Cq het beeldmateriaal onder eigen beheer blijft? Het zijn maar bestanden. Vluchtige en eenvoudig te vermenigvuldigen digitale toestanden. Op het moment dat je het met anderen deelt, ben je direct de controle over je beelden kwijt. Je geeft geen afdruk, je geeft een kopie van het bestand, waar iedereen alle gewenste èn ongewenste kanten mee op kan. En dan begint de discussie.

 Mag je er dan mee doen, wat je wilt, of moet je rekening houden met de gevoelens en originele intentie, waarmee de plaatjes in eerste instantie zijn geschoten? Zolang je een relatie hebt, lijkt me dat duidelijk. Maar daarna? Bij hoeveel eindes gaat men vechtend over straat? Vliegt het meubilair letterlijk het raam uit? Je moet wel erg naïef zijn om te geloven, dat die plaatjes dan geen verleiding vormen in de verkeerde richting. Maar dan mag je ze dus, als ik het goed begrepen heb, als fatsoenlijk mens nooit gebruiken cq op het internet gooien. Het is kortom wederom niet de orginele persoon, die op zijn of haar blaren moet gaan zitten, maar de maatschappij, die het gebleken onvermogen tot functioneren in de huidige mediale wereld met een deken van liefde en achteraf bedacht fatsoen moet toedekken. Wat valt eigenlijk nog onder de eigen verantwoordelijkheid?