Twee glazen wijn in de avond. Geen water. Geen thee. En toch weer last van een akelig levensechte weergave van mijn door doodsangst aangedreven fantasie. Of zoiets. Wat hier wat triggert en waarom is me nog steeds niet duidelijk en waarom het de ruimte krijgt dus duidelijk ook niet. Hier kan ik niets mee. Dit zegt, dat wat ik me bedacht heb, gewoon nergens op slaat. Nu had ik me dat ook al bedacht. Desalniettemin valt het me tegen. Was zo'n mooie sluitende verklaring geweest, een prachtige doos, waarin ik het zooitje had kunnen opbergen en wegzetten. Nu glipt het weer weg.
Verder spitten dus. Dat je 's nachts wakker wordt, terwijl je probeert om vanuit je bed de deuren van de kleerkast open te krijgen, valt bij mij niet onder de afdeling 'Normaal'. Het had iets met het ontsnappen aan de dood te maken of een poging om te checken of ik nu werkelijk dood was of nog leefde. De exacte setting is bij de terugkeer in de werkelijkheid verzwommen. Maar bizar. Meer dan akelig. Stront vervelend. Etc. Er zijn prettigere manieren om je fantasie uit te leven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten