Dat was het dan weer ..... Ontbijt in de herhaling, rekening vereffenen en bye, bye, zwaai, zwaai. Komt niet zovaak voor, dat verblijf en dineren niet de grootste kostenpost blijken bij vertrek.
Aansluitend met de koffers op wieltjes afdalen in de parkeergarage. Is ook zoiets, dat een paar jaar geleden ineens definitief is veranderd. Als je tegenwoordig nog iemand een tas zit sjouwen, kijk je onwillekeurig welk wiel kapot moet zijn gegaan. Stom dat niemand in 1800-zoveel, dat van die wieltjes heeft bedacht. Toen werd reizen ineens populair, maar was er natuurlijk nog het personeel en de kruiers, die je hebben en houden achter je aan sleepten. Ik heb ze weleens gemist die kruiers, maar nu niet meer. Al zijn trappen bij al het moderne gemak nog steeds vervelende obstakels.
Garage uit, binnenstad uit, snelweg op, een vier-, vijftal keer doorbijten, een sanitaire stop en dan kan het verlangen hernieuwd aan z'n opbouw beginnen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten