Het tijdslabel is deze keer geen fake. Nog geen vier uur en aan de koffie. Als het moet of als ik echt wil, kan het best. Parijs wacht en ik smacht. Alles is gemaaid, opgeruimd en aan de kant. Nu de koffer vol plempen en de zonsopgang tegemoet. Dat laatste is meer overdrachtelijk dan concreet bedoeld, want de hoofdrichting zal vandaag noordwaarts zijn. Neemt niet weg dat ik de zon wel ga zien opkomen. Zin in.
Gisteren de eerst frisse najaarsochtend. Alweer bijna een jaartje rond. September wordt het een jaar, dat ik op afstand probeer een verbouwing in goede banen te leiden. Dat had verder kunnen zijn. Ik had me ook bedacht deze winter niet meer hier te zitten. Vrees dat het nog niet zover is. De komende weken opnieuw knopen hakken. Winter lijkt me geen verhuisperiode.
Aanpassen, bijstellen en omschakelen maar eerst de lichtstad. Misschien straalt nog wat op me af. Bastille? Opèra? Linker- of rechterkant? Zitten of lopen? Ik heb een kleine vijf uur om me dat in alle rust af te vragen. Omstreek deze tijd denderen de vuilniswagens door de stad. Er rinkelt glas bij het leegschudden van de glasbakken. En het water borrelt op uit talloze 'kranen' om het stadse vuil uit de goten te spoelen. Parijs ontwaakt en ik ben al wakker.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten