Er tegen aan maar weer. Verder waar ik gisteren gestopt ben. Letterlijk. De spullen staan, hangen en liggen er nog. Nieuwe draad erin, bijtanken en maaien maar. Voelt aan als verder rijden op de snelweg na een koffie- annex pleepauze. Mag toch werkelijk hopen, dat ik hier volgend jaar niet nog steeds dezelfde afkeer tentoon loop te spreiden. Maar goed, hoevaak heb ik al gedacht, dat ik de inboedel-/brandverzekering voor de laatste keer zou afsluiten? Morgen ga ik weer. Denk ik weer hetzelfde. En dan ..... dan hoop ik toch echt, dat het de aller-, aller-, allerallerlaatste keer is geweest.
Je ziet het onderwerp is alom tegenwoordig. Alles is ervan doordrenkt. Als dit mijn leven moet zijn, wordt het tijd om iets anders te bedenken. Nu kan dat nog opgelost worden met weekendjes weg, Cd'tje hier, dinnertje daar, maar het probleem met omkopen is, dat de ontvangsten wennen en het moment onvermijdelijk is, dat ze naar meer gaan smaken. En dan wordt het ingewikkeld. Cd's heb ik bijna zat, meer eten zit er absoluut niet in en weken weg klinkt aardig, maar werkt niet. Voorlopig maar eerst gras en dan zien we wel verder. Tijd voor Toulouse, denk ik.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten