De gal! Dat zal het zijn. Eén keer in de zoveel tijd moet die blaas geleegd en zoals bekend zit daar weinig aantrekkelijks in. Groen-zwarte bittere drap. Rotzooi die de lever niet verwerkt krijgt. Al is dat meer op fantasie dan kennis gebasseerd. Na tijden van aanpassen en inschikken is het weer even wild en woest om me heen slaan. Kwijt raken wat opgekropt en dwars zit. De een doet het met vasten, schijnt te werken, de ander met yoga-achtige zaken en ik zou eigenlijk gewoon een partijtje hout moeten hakken, een paar dagen bosmaaien of bij gebrek aan beter me kwaad maken over de mens(heid). Gelukkig lukt me dat laatste vrij aardig.
De storm moet uitrazen, me schoon vegen, ruimte maken voor wat me tegenstaat en bewegingsvrijheid creëren voor het mij ter beschikking staande instrumentarium. Begrip, acceptatie, geduld, relativeren, volhouden, aanpassen, neerleggen, incasseren .... En dan op naar de volgende uitbarsting. Voorspelling is ergens begin oktober.
Het is teveel, dat steeds weer terugkeert op mijn bord. Stel het zou havermout zijn, havermout in water gaar gekookt. Niet mijn favoriet ontbijt maar in omstandigheden best een keer te verteren. Twee keer ook. Maar iedere dag weer .... alles went, maar van harte is anders, compleet anders.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten