Uitstel gelukt tot na de lunch. Tapas noemden ze het. Het was al vreemd, dat ik niks te kiezen had. Wat uiteindelijk voorgeschoteld werd was gewoon een of andere salade. Met een beetje fantasie kon je er verschillende hapjes in zien, maar met tapas had dit in de verste verte niks te maken. En dan sangria van witte wijn ... Na ja, het was fris, te zoet en het erbij geserveerde water gelukkig goed koud en chloorvrij.
Met gevulde maag gingen de remmen los. Bij het toeristentreintje heb ik de boot af kunnen houden, bij de winkels was dat onmogelijk. Niet in de laatste plaats omdat mij de keuze van de uitverkoren verkoopgelegenheden niet duidelijk was. Enig logica was er niet in de ontdekken. Had ik moeten wedden, zou ik een hoop geld verloren hebben. Niet dat het nu een goedkope middag was, maar voor iedere inzet kreeg ik een tasje terug om te dragen...
De wonderlijke wereld van kleding- en schoenenwinkels. Ik weet niet, welke variant ik het meest hopeloos vind. En dan ook nog (of weer of nog steeds) uitverkoop. Rekken vol met ongesorteerd aanbod bij de kleding en tafels vol bij de schoenen. Het zou aan mij niet besteed zijn. Killing. Het is alweer ruim een jaar geleden, dat ik mezelf er aan blootgesteld heb en voorlopig hoeft het gelukkig nog niet, behalve dan als ja en nee knikkende jury.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten