Wanhoop ... het gevoel dat niets goeds meer kan gebeuren.
Wanhoop ... gevoel van opperste vertwijfeling.
Wanhoop ... stemming waarin men geen uitkomst meer ziet in treurige omstandigheden.
Wanhoop ... reactie op ontbreken hoop.
Stom woord feitelijk. Hoop is er altijd, hoe minimaal en misschien misplaatst ook. Ook de mogelijkheid, dat iets goeds zou kunnen gebeuren, is nooit uitgesloten. Vertwijfelen kan iedereen overkomen, maar wanneer is die vertwijfeling op z'n opperst? En, in treurige omstandigheden is het niet zo raar, dat je de boel niet meer ziet zitten, maar om zoiets nou 'wanhoop' te dopen, klinkt me rijkelijk overdreven in mijn oren. So what?
Je bent meer òf minder hoopvol en/of ziet het meer òf minder zitten over cq. in de situatie waarin je verkeerd. Behalve dat het me aardig onhandig lijkt om geen hoop meer te koesteren, zie ik een mens niet in staat tot het hebben van geen hoop. Ergens knaagt altijd het gewilde, hoe theoretisch het verschijnen ook moge zijn.
Kortom 'wanhoop' is zo'n woord als 'dilemma'. Een woord voor iets wat in feite niet bestaat. Nonsens, dus. Kijk, die verkoop zal er hier ooit wel van komen. De vraag is hoeveel water nog bij de wijn moet voordat iemand bereid is toe te happen. Ook weer zo'n rare omschrijving. Wie wil er nou verdunde wijn??
Geen opmerkingen:
Een reactie posten