Weer een dag. Buien doucht het, dat kun je geen regen meer noemen. Daggie binnenwerk. Huishoudelijke bezigheden. Schakelen. Ik zie het lukken vandaag. Het kraakt en het piept maar het beweegt en het doet. Het niet-alleen zijn kost een hoop tijd, belemmert je in je vrijheden maar houdt je ook net iets makkelijker dan anders in beweging. Je gaat iets minder makkelijk zitten. Je gooit minder met petten. En je hoort af en toe ook nog dat je hard werkt, al weet je dat natuurlijk zelf het beste.
Aan de situatie zelf verandert het niks. Het geeft geen zin aan wat de zin is verloren. Potentiële kopers blijven niet verschijnen. En mijn motivatie blijft ver onder nul hangen. Op zich een raar gegeven. Kun je meer doen zonder dat je motivatie van de plaats komt? Blijkbaar of misschien ook weer niet. Motivatie en motivatie is niet altijd motivatie. Hier wordt, volgens mij, uit een ander vaatje getapt. Andere leverancier, zelfde soort middel, andere werkingstermijn. Maar wat maakt het uit, wat je in beweging brengt? Niets toch.
De ultieme en enige permanent werkende oppepper loopt ergens rond. Als iemand me nou een plezier wil doen, wijs dan die meneer en/of mevrouw ff waar ze moet(en) zijn, dan kan ik me eindelijk met dezelfde dingen bezig houden, maar op een geheel ander manier.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten