Nul, noppes, nada. Dat is de eerste keer sinds ik aan dit blog ben begonnen. Geen enkele bezoek(st)er. Zelfs geen verdwaalde uit een exotische uithoek. Voorteken? Meer een consequentie van een tendens, die al wat langer gaande is. Zonder sex, drugs en de Rock 'n Roll van levensellende heeft het dagelijkse stukje gauw meer weg van een afgetrapte schoenzool dan een vers en sappig biefstuk. Mocht je trek hebben, lijkt me de keuze me niet zo moeilijk. Die schoenzool wordt er niet sappiger op en kan dus wachten. Voor het biefstuk geldt dat niet. Het idee laat je al watertanden en het is moeilijk om iedere keer het gewenste geduld op te brengen totdat er weer een sappige lap uit de keuken komt. En als er dan niks komt ........
Nu kan ik wel weer gaan zeuren over aannemers, die wel betaald willen worden, maar steeds meer reeds betaald werk naar de toekomst schuiven of over een installatiefirma, die nu al voor de derde maal het begin van de werkzaamheden voor zich uit schuift. Maar herhaling gaat vervelen, ook als het iedere keer met een iets andere smaakje wordt geserveerd.
Het gaat ook mij vervelen. Het schrijven niet zozeer, meer het voortdurende uitstel met bijbehorende ergernis over het duimendraaien op de ene plek, als het werk op de andere plek zich ondertussen opstapelt en de honden een beetje voor Jan Doedel in de kennel zitten. Nog maar een koffie, al zou ik niet vies zijn van een borrel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten