Vanmiddag koffie op het Capitole. Daarna zou ik eigenlijk weer terug kunnen rijden, omdat het maximaal haalbare gescoord is. De zaterdagochtendkoffie op dezelfde plek is al minder. Nog altijd wel leuk, zeker met de drukte van de markt voor je neus, maar toch minder glansrijk. De voorpret is minder. Het heeft het sleetse van de herhaling. De mogelijkheid ligt de hele tijd binnen loopafstand. Gewoon anders, dus.
Zit je er, kan het niet alle maar wel meerdere kanten op. Heb je de rust om te kijken of misschien zelfs te lezen? Wanneer was dat de laatste keer? Die leesrust? Kriebelt het en wil je verder, opzoek naar wat de plek je niet (meer) kan geven? Of ben je het zat, valt het tegen, wil je gewoon terug naar 'huis'. Een mens heeft vele mogelijkheden om het zichzelf naar zijn zin te maken of indien gewenst dwars te zitten.
De combinatie van omgevingsfactoren, die mij de mogelijkheid zou geven om mijn onrust op gewenste tijden uit te laten of deze net weg te laten kruipen, zijn niet zo eenvoudig te combineren. Ze zijn, hoe weinig verbazingwekkend ook, knap tegenstrijdig. Stad - land, terras - tuin, Tv - Pc, drukte - stilte, samen - alleen. Twee, naast elkaar gelegen, kleine landelijke woningen onder de rook, nièt de aanvliegroute van een grote stad. Wat zou ik dan nog te mekkeren hebben?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten