Een onwillig lijf, een hoofd vol watten, een met lood gevuld gemoed, afgebrand enthousiasme, verdampte energie ...... en ik heb er niks voor hoeven doen. Niks meer dan 'thuiskomen'. Royale gebaren van de verkeerde soort. Zout op het ijs, suiker in de soep. Het maakt je overgevoelig op een ongewenste manier. Vandaag maar geen mensen. Ben mezelf meer dan genoeg. Met een beetje goede wil kan ik dat met mezelf net aan. Krukje buiten tegen de gevel zetten en kijken naar wat allemaal niet voorbij komt. De geesten terug in de fles. Bijtanken. Oppeppen. Etc. De komende weken vorm proberen te geven.
De frisse, dauwnatte ochtenden, de voorbodes van de herfst verleggen de streep tussen binnen- en buitenwerk. Meer van het een, minder van het ander. Het was mooi geweest, als .... maar als niet, dan is het minder mooi en vooral niet anders.
Diepvries schoonmaken en vullen met de gekookte en gebakken versies van de voormalige inhoud lijkt me een mooi gebaar. Hetzelfde en toch anders. Afwassen .... waarom ook niet. Kan natuurlijk ook een potje gaan zitten janken. Raar idee en bovendien schiet dat qua huishouden nauwelijks op. We laten de dag maar eens los en zien waar we uitkomen. Allez, hup!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten