Verder met mijn zooitje. De nachten vertonen meer en meer gaten. Ik stap redelijk wakker mijn nest uit. En iedere dag begint bijna iets vroeger.... Mooi gezegd, niet? Dat laatste schiet dus niet op. De voldoening moet tenslotte ergens vandaan komen. Mocht ik daarvoor de haan wakker willen maken, dan komt dat wel vanzelf.
Blik in de digitale pagina's van de ochtendkrant voegt weinig stimulans toe aan het begin van de dag. Vijfjarig schiet driejarig neer. Pantani's dood waarschijnlijk moord. En de ouders van de reeds vergane meisjes willen zich maar niet neerleggen bij verdwaling als doodsoorzaak. De dood is een raar iets. Als je niet van ouderdom de pijp uit gaat, is het maar wat moeilijk te accepteren. Vertel mij wat. Misschien moet ik me opwerpen als ervaringsdeskundige. In tegenstelling tot Rehwinkel en die doctorandus van een paar jaartjes of wat geleden heb ik de ellende niet zelf veroorzaakt. Gelukkig geen behoefte in die richting. Ik hoef niet zo nodig pretenties tentoon te spreiden. Laat staan mezelf overvoeren met verplichtingen. Genoeg onzinnigs gedaan in mijn leven. En als we het daar dan toch over hebben .... voorbij is het nog steeds niet.
Ok, dat pretentieloze wil wel lukken. Het is echter de vraag of een leven geheel zonder verplichtingen een haalbare kaart is. Ik heb daar meer en meer mijn twijfels over. Als het echter niet zonder kan dan maar zo min en aangenaam mogelijk, dunkt me. Maar goed, eerst maar eens de afwas ...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten