Heerlijk is het om een stad van niet gering formaat binnen te rijden alsof je het dagelijks of tenminste wekelijks doet. De juiste afslagen, voorsorteren ver voor de borden erom vragen, geen aarzelingen, geduld waar het niet anders kan en pushen waar nodig. Het compenseert ruimschoots de stadse ergernissen van veel te veel auto's, onhandige bussen, aggressief gemotoriseerde tweewielers, hopeloze fietsers en zich onaantastbaar achtende voetgangers.
Het blijft raar, dat je voor de buitenring moet kiezen om in het centrum te komen. Maar na wat bochten rij je langs eeuwenoude platanen op de kant van het Canal du Midi. Voor mij voelde het bijna als een thuiskomst aan. Kan wat overdreven overkomen, maar verbaasde me niks na de andere emoties, die eerder op de dag al over me heen gedenderd waren en het autorijden bijna tot een ongewenste uitdaging wisten te maken. Niet een van de stabielste dagen vandaag. Maaaaaar zonder noemenswaardig vertraging aangekomen en het laatste stuk door de stad was werkelijk aangenaam. Blijft hopen dat ze bereikbaarheid van de garage onder het Capitole vereenvoudigen of misschien ook maar niet. De voetgangers lopen je de laatste kilometer wel erg in de weg. Misschien is dat een tol, die betaald moet worden. Was ooit anders.
De parkeergarage is tegenwoordig voor het publiek toegankelijk vanaf -2. Met een Fiat 500, zelfs de moderne variant, is dat afdalen en oprijden geen enkel problemen. Met mijn formaat auto en erger werkt dat ietsje anders. De sporen daarvan zijn zichtbaar over de gehele lengte van de muren aan weerszijden van de cirkelgang naar beneden resp. omhoog. Zonder deuken of lakschade een paar minuten later mijn kar achteruit weggezet. Lopen geblazen .... zoals ik dat het grootste deel van mijn (stadse) leven heb gedaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten