Moegestreden. Dat is hoe het eind van deze dag aanvoelt. Niet simpel moe, dat zou de moeheid niet geven, waar de moeheid recht op heeft; Erkenning. Erkenning voor de geleverde strijd met mezelf. Lekker met de kont dwars tegen alles in wat ook maar gemak had kunnen opleveren. Had dat gemak maar iets aantrekkelijks gehad, ik had me misschien laten verleiden. Maar 'Nee', dus. Mijn innerlijk blijft zich met alle mogelijke middelen ver-/afzetten tegen status quo-achtige grijsheid. Als er een kleur is, die ik haat, is het grijs wel.
"Neerleggen bij", "Compromissen", "Voor lief nemen", die hele riedel gaat er gewoon niet op een acceptabele manier in. Het kan me op den duur niet overtuigen. Het komt er steeds weer uit. En dat met overgave. Inmiddels niet meer letterlijk, maar het gewurg is er niet minder om. Anders maar niet minder.
Maar goed, met een beetje geluk is d'ruit gedrukt wat dwarszat en kan het plekje zoeken van voren af aan beginnen. De onvrede op de achtergrond, de weerstand er niet ver vandaan, het accepteren laten we nog ff los, het relativeren halen we met een ruk naar de voorgrond. Weg met 'grijs', terug naar de kleuren. Iedere keer weer. Zou het zooitje ooit willen beklijven?
zondag 31 augustus 2014
Klik-klak
Moe wordt je van dit gedoe. Moe van het gedoe en moe van mezelf. Kringetjes draaien en jezelf met een gesel pijnigen. Dat schiet niet op. Dat levert niks op. Dat is bekend, ervaring en dus zinloos. Morgen weer een dag. Hopelijk een beetje normale dag. En dan nu andere dingen.
Groenig
De gal! Dat zal het zijn. Eén keer in de zoveel tijd moet die blaas geleegd en zoals bekend zit daar weinig aantrekkelijks in. Groen-zwarte bittere drap. Rotzooi die de lever niet verwerkt krijgt. Al is dat meer op fantasie dan kennis gebasseerd. Na tijden van aanpassen en inschikken is het weer even wild en woest om me heen slaan. Kwijt raken wat opgekropt en dwars zit. De een doet het met vasten, schijnt te werken, de ander met yoga-achtige zaken en ik zou eigenlijk gewoon een partijtje hout moeten hakken, een paar dagen bosmaaien of bij gebrek aan beter me kwaad maken over de mens(heid). Gelukkig lukt me dat laatste vrij aardig.
De storm moet uitrazen, me schoon vegen, ruimte maken voor wat me tegenstaat en bewegingsvrijheid creëren voor het mij ter beschikking staande instrumentarium. Begrip, acceptatie, geduld, relativeren, volhouden, aanpassen, neerleggen, incasseren .... En dan op naar de volgende uitbarsting. Voorspelling is ergens begin oktober.
Het is teveel, dat steeds weer terugkeert op mijn bord. Stel het zou havermout zijn, havermout in water gaar gekookt. Niet mijn favoriet ontbijt maar in omstandigheden best een keer te verteren. Twee keer ook. Maar iedere dag weer .... alles went, maar van harte is anders, compleet anders.
De storm moet uitrazen, me schoon vegen, ruimte maken voor wat me tegenstaat en bewegingsvrijheid creëren voor het mij ter beschikking staande instrumentarium. Begrip, acceptatie, geduld, relativeren, volhouden, aanpassen, neerleggen, incasseren .... En dan op naar de volgende uitbarsting. Voorspelling is ergens begin oktober.
Het is teveel, dat steeds weer terugkeert op mijn bord. Stel het zou havermout zijn, havermout in water gaar gekookt. Niet mijn favoriet ontbijt maar in omstandigheden best een keer te verteren. Twee keer ook. Maar iedere dag weer .... alles went, maar van harte is anders, compleet anders.
Fundamenteel
Het leven krijgt er weer van langs. Kan het leven er wat aan doen? Vrees dat 'het leven' net zo min iets gevraagd is als mij. Je krijgt het, snapt er geen ene reet van, weet ook nauwelijks wat je er mee aan moet en voegt in op de gebaande paden om je niet de rest van je bestaan lastig te vallen met vragen, waar geen concrete antwoorden op zijn te geven, tenminste geen die hout snijden.
Waren we maar wild gebleven. Dat had de situatie een stuk overzichtelijker gehouden, al was het maar, omdat op gezette tijden een kopje kleiner werd gemaakt, wat dwars zat. Iets van een evenwicht is al een meervoud van eeuwen zoek en zal dat nog wel ff zo blijven. Het is als ratten in een graansilo, die steeds groter wordt en beter gevuld geraakt. Daar is onderzoek naar gedaan .... Maar ja, mensen zijn misschien wel ratten, maar ratten zijn geen mensen.
De mensheid dank zijn (voort-)bestaan aan de banen waarin alles geleid wordt. Men schept kaders, maakt structuren, regels, voorschriften, etc. en alles wordt onder het mom van beschaving, bescherming en vooruitgang geslikt als zoete koek met extra slagroom. De weinig positieve toekomstvisioenen van menig Sf-schrijver in de 50/60'jaren leken me op de middelbare school aardig bedacht maar ver gezocht. Ik zou nou eerder zeggen dat ze knap gezien waren en de spijker niet gemist hebben.
Waren we maar wild gebleven. Dat had de situatie een stuk overzichtelijker gehouden, al was het maar, omdat op gezette tijden een kopje kleiner werd gemaakt, wat dwars zat. Iets van een evenwicht is al een meervoud van eeuwen zoek en zal dat nog wel ff zo blijven. Het is als ratten in een graansilo, die steeds groter wordt en beter gevuld geraakt. Daar is onderzoek naar gedaan .... Maar ja, mensen zijn misschien wel ratten, maar ratten zijn geen mensen.
De mensheid dank zijn (voort-)bestaan aan de banen waarin alles geleid wordt. Men schept kaders, maakt structuren, regels, voorschriften, etc. en alles wordt onder het mom van beschaving, bescherming en vooruitgang geslikt als zoete koek met extra slagroom. De weinig positieve toekomstvisioenen van menig Sf-schrijver in de 50/60'jaren leken me op de middelbare school aardig bedacht maar ver gezocht. Ik zou nou eerder zeggen dat ze knap gezien waren en de spijker niet gemist hebben.
Oplossen
Bleèèèk. Zo'n dag waar niks wil. Niks van het goede. Maar goed, je kunt het maar beter gehad hebben. Dat had ik het al. Maar toch. Jammer, dat het steeds weer opnieuw moet. Net als het 'zat zijn'. Dat was ik het al, dat ben ik het nog steeds en ik zie het voorlopig niet minder worden. Zo'n dag en dan regen, een slok op, poeder in je neus en/of naalden in je aders en voor je het weet doe je domme dingen. Tenminste, er zijn mensen, die dan de prioriteiten niet meer op orde hebben. Of moet ik zeggen "anders ordenen dan de massa zou doen."?
Nu moet ik zeggen, als je je in een dergelijke combi gaat afvragen wat de zin van het/je bestaan is, dan is dat laatste zetje zo gedaan. Wat maakt het trouwens ook uit? Iedereen mag van mij uit het leven stappen, zolang als het tot een strikte privé-aangelegenheid beperkt blijft. Het probleem is, dat tegenwoordig niet alleen de directe nabestaanden met hun vraagtekens moet zien klaar te komen, maar dat ook de maatschappij zich er mee meent te moeten bemoeien, net als bij euthanasie en andersoortige privé-initiatieven. Laat die ene mens toch, zolang we ons niet à la de lemmingen massaal over de kling jagen, lijkt me de maatschappelijke schade te verwaarlozen en de verantwoordelijkheid ver te zoeken.
Dat niet iedere mens na zijn 25ste ergens tussen maandagochtend 09:00 en vrijdagmiddag 17:00 bedenkt, dat het simpeler en zinniger is om er de brui aan te geven, verbaast me persoonlijk vele malen meer. Is er een treurnis, die groter is, dan die men in het algemeen aanduidt als 'werk'? Ik zou d'r geen weten te bedenken. Ruim 40 jaar de staatskas spekken, naar de pijpen van je baas of je eigen illusies dansen, ondertussen stilletjes plannen makend voor het moment, dat je meer zeggensschap heb over je tijd. En als je die paar extra jaar al hebt kunnen genieten, krakende gewrichten en ander fysiek ongemak ten spijt, en d'r een punt achter wilt zetten, wordt je vertelt, dat je dat niet zelf uitmaakt. Vergeleken met deze mensheid is een mak schaap een verademing van rebelsheid.
Nu moet ik zeggen, als je je in een dergelijke combi gaat afvragen wat de zin van het/je bestaan is, dan is dat laatste zetje zo gedaan. Wat maakt het trouwens ook uit? Iedereen mag van mij uit het leven stappen, zolang als het tot een strikte privé-aangelegenheid beperkt blijft. Het probleem is, dat tegenwoordig niet alleen de directe nabestaanden met hun vraagtekens moet zien klaar te komen, maar dat ook de maatschappij zich er mee meent te moeten bemoeien, net als bij euthanasie en andersoortige privé-initiatieven. Laat die ene mens toch, zolang we ons niet à la de lemmingen massaal over de kling jagen, lijkt me de maatschappelijke schade te verwaarlozen en de verantwoordelijkheid ver te zoeken.
Dat niet iedere mens na zijn 25ste ergens tussen maandagochtend 09:00 en vrijdagmiddag 17:00 bedenkt, dat het simpeler en zinniger is om er de brui aan te geven, verbaast me persoonlijk vele malen meer. Is er een treurnis, die groter is, dan die men in het algemeen aanduidt als 'werk'? Ik zou d'r geen weten te bedenken. Ruim 40 jaar de staatskas spekken, naar de pijpen van je baas of je eigen illusies dansen, ondertussen stilletjes plannen makend voor het moment, dat je meer zeggensschap heb over je tijd. En als je die paar extra jaar al hebt kunnen genieten, krakende gewrichten en ander fysiek ongemak ten spijt, en d'r een punt achter wilt zetten, wordt je vertelt, dat je dat niet zelf uitmaakt. Vergeleken met deze mensheid is een mak schaap een verademing van rebelsheid.
Omslag
Een onwillig lijf, een hoofd vol watten, een met lood gevuld gemoed, afgebrand enthousiasme, verdampte energie ...... en ik heb er niks voor hoeven doen. Niks meer dan 'thuiskomen'. Royale gebaren van de verkeerde soort. Zout op het ijs, suiker in de soep. Het maakt je overgevoelig op een ongewenste manier. Vandaag maar geen mensen. Ben mezelf meer dan genoeg. Met een beetje goede wil kan ik dat met mezelf net aan. Krukje buiten tegen de gevel zetten en kijken naar wat allemaal niet voorbij komt. De geesten terug in de fles. Bijtanken. Oppeppen. Etc. De komende weken vorm proberen te geven.
De frisse, dauwnatte ochtenden, de voorbodes van de herfst verleggen de streep tussen binnen- en buitenwerk. Meer van het een, minder van het ander. Het was mooi geweest, als .... maar als niet, dan is het minder mooi en vooral niet anders.
Diepvries schoonmaken en vullen met de gekookte en gebakken versies van de voormalige inhoud lijkt me een mooi gebaar. Hetzelfde en toch anders. Afwassen .... waarom ook niet. Kan natuurlijk ook een potje gaan zitten janken. Raar idee en bovendien schiet dat qua huishouden nauwelijks op. We laten de dag maar eens los en zien waar we uitkomen. Allez, hup!
De frisse, dauwnatte ochtenden, de voorbodes van de herfst verleggen de streep tussen binnen- en buitenwerk. Meer van het een, minder van het ander. Het was mooi geweest, als .... maar als niet, dan is het minder mooi en vooral niet anders.
Diepvries schoonmaken en vullen met de gekookte en gebakken versies van de voormalige inhoud lijkt me een mooi gebaar. Hetzelfde en toch anders. Afwassen .... waarom ook niet. Kan natuurlijk ook een potje gaan zitten janken. Raar idee en bovendien schiet dat qua huishouden nauwelijks op. We laten de dag maar eens los en zien waar we uitkomen. Allez, hup!
Wereldvreemd
Weer een dombo, die de financiële realiteit uit het oog verloren is .... en dan nog met allerlei speciale wensen aan komen kakken ook. Dat mensen rare wezens zijn, zal ik niet weer herhalen. Maar wil de mensheid dan misschen ophouden met deuren opentrappen, die allang scheef in de schanieren hangen van het getrap? Dank je wel.
Het verbaast me inmiddels, dat nog niemand van de zogenaamd serieus geïnteresseerden voor deze plek op het idee is gekomen om te vragen, wat ik denk te betalen, als hij/zij zo goed is om het paradijsje van me over te nemen. En of ik ook even alle badkamers van gouden kranen wil voorzien, de klanten netjes in de rij wil zetten en het werk voor de eerste tien jaar op me nemen. Bij de crises is behalve een hoop geld ook een flinke dosis gezond verstand verloren gegaan, volgens mij.
Het zal het gebrek aan koffie zijn, dat me parten speelt bij het zoeken naar begrip voor dit soort van de werkelijkheid losgeslagen elementen. Gisteren al geen beste dag gehad en mijn water ontbeert ook het enthousiasme voor de dag van vandaag. Kortom genoeg met mezelf te stellen. Willen de wereldvreemde grapjurken mijn deur voorlopig ff overslaan? Val de Here lastig. Het is tenslotte zijn dag. Scheelt mij een hoop overbodige energie en ongewenste ergernis.
Het verbaast me inmiddels, dat nog niemand van de zogenaamd serieus geïnteresseerden voor deze plek op het idee is gekomen om te vragen, wat ik denk te betalen, als hij/zij zo goed is om het paradijsje van me over te nemen. En of ik ook even alle badkamers van gouden kranen wil voorzien, de klanten netjes in de rij wil zetten en het werk voor de eerste tien jaar op me nemen. Bij de crises is behalve een hoop geld ook een flinke dosis gezond verstand verloren gegaan, volgens mij.
Het zal het gebrek aan koffie zijn, dat me parten speelt bij het zoeken naar begrip voor dit soort van de werkelijkheid losgeslagen elementen. Gisteren al geen beste dag gehad en mijn water ontbeert ook het enthousiasme voor de dag van vandaag. Kortom genoeg met mezelf te stellen. Willen de wereldvreemde grapjurken mijn deur voorlopig ff overslaan? Val de Here lastig. Het is tenslotte zijn dag. Scheelt mij een hoop overbodige energie en ongewenste ergernis.
zaterdag 30 augustus 2014
Flow!
Jezelf 'laten gaan' is een kunst, die ik maar zeer ten dele weet te waarderen, net zo min als jezelf tot van alles dwingen 'omdat het zo verstandig is'. Ik heb me vandaag gegund, dat is een feit, maar geen vrijbrief om morgen slechts met de grootste moeite boven water te komen. Ok, 'laten gaan' hoeft natuurlijk niet altijd te betekenen, dat je een fles of wat teveel drinkt. Je kunt natuurlijk ook deel proberen te worden van het universum, gewoon niet je bed uit komen of de inhoud van je diepvries consumeren. Geen van drieën geeft me warme gevoelens, maar aan een kater heb ik ook geen behoefte.
Wat een beheersing! Niet dan? Volgens mij is dat een gevolg van de voortschrijdende veroudering. Je springt niet meer zo snel de diepte in vertrouwend op een elastiek(je), bedankt vriendelijk voor het beklimmen van de Kilimanjaro en ziet reizen meer en meer als noodzakelijk kwaad dan een verrijking van je geest. Been there, Seen it, done that! Yeah!! Of ook niet. Maakt in feite namelijk geen ene fuck uit.
Of het hout snijdt, weet ik niet, maar zo uit het losse handje zijn het de mensen, die hun moestuin nooit verlaten hebben, die in mijn kennissenkring het gelukkigst zijn cq het meest evenwichtig overkomen. Die mensen stralen een soort geduld en tevredenheid uit, die ik bij meer of minder over de wereldbol hoppende mensen simpelweg niet aantref. Het gaat om je eigen patatten en niet om exotische bling-bling, die haast altijd nog nep is ook, maar dat terzijde.
Wat een beheersing! Niet dan? Volgens mij is dat een gevolg van de voortschrijdende veroudering. Je springt niet meer zo snel de diepte in vertrouwend op een elastiek(je), bedankt vriendelijk voor het beklimmen van de Kilimanjaro en ziet reizen meer en meer als noodzakelijk kwaad dan een verrijking van je geest. Been there, Seen it, done that! Yeah!! Of ook niet. Maakt in feite namelijk geen ene fuck uit.
Of het hout snijdt, weet ik niet, maar zo uit het losse handje zijn het de mensen, die hun moestuin nooit verlaten hebben, die in mijn kennissenkring het gelukkigst zijn cq het meest evenwichtig overkomen. Die mensen stralen een soort geduld en tevredenheid uit, die ik bij meer of minder over de wereldbol hoppende mensen simpelweg niet aantref. Het gaat om je eigen patatten en niet om exotische bling-bling, die haast altijd nog nep is ook, maar dat terzijde.
Omslaan
Wat zou het heerlijk zijn om het leven een andere draai te (kunnen) geven door zoiets simpels als het omslaan van een pagina. Vandaag hier, morgen elders. Het mag ook wat meer tijd in beslag nemen en/of wat meer moeite kosten. Ik wil best mijn spullen in dozen pakken en ook nog wel de scheidende kilometers per vierwieler afleggen. Maar daar ligt ook direct ergens de grens. Geen andere extra's.
Ik was het al zat hier, maar nu ben ik ook toe aan wat anders. Dat is niet hetzelfde. Dat is een stapje hoger, verder. Je kunt dingen achterlaten en zien waar je aansluitend terecht komt en je kunt een alternatief hebben, wat maakt, dat je weg wilt, waar je zit. Dat alternatief is er. Ik heb daarin de tijd genomen. Mezelf niks opgelegd. Mijn verlangens met regelmaat aan een kritische inspectie bloot gesteld zonder me te laten verleiden tot een quiz tussen alternatieven. Iets is 'het' of gewoon niet. Is 'het' het dan kies je, als je slim bent, of ontken je, als je problemen wilt.
Gekozen is er. Die keuze is helaas geen vrijbrief, die je door alle mogelijke en minder bedenkbare problemen loodst. Het is een steuntje in de rug op momenten, dat je je afvraagt, waar je mee bezig bent. Het is jammer, dat er niet een soort beloningssysteem aan gekoppeld zit. Eindelijk helderheid, alstublief; Hier uw resultaat! Klinkt toch stukken beter dan .... "Neemt u maar plaats in de wachtkamer."
Ik was het al zat hier, maar nu ben ik ook toe aan wat anders. Dat is niet hetzelfde. Dat is een stapje hoger, verder. Je kunt dingen achterlaten en zien waar je aansluitend terecht komt en je kunt een alternatief hebben, wat maakt, dat je weg wilt, waar je zit. Dat alternatief is er. Ik heb daarin de tijd genomen. Mezelf niks opgelegd. Mijn verlangens met regelmaat aan een kritische inspectie bloot gesteld zonder me te laten verleiden tot een quiz tussen alternatieven. Iets is 'het' of gewoon niet. Is 'het' het dan kies je, als je slim bent, of ontken je, als je problemen wilt.
Gekozen is er. Die keuze is helaas geen vrijbrief, die je door alle mogelijke en minder bedenkbare problemen loodst. Het is een steuntje in de rug op momenten, dat je je afvraagt, waar je mee bezig bent. Het is jammer, dat er niet een soort beloningssysteem aan gekoppeld zit. Eindelijk helderheid, alstublief; Hier uw resultaat! Klinkt toch stukken beter dan .... "Neemt u maar plaats in de wachtkamer."
Accepteren
Daar zitten we weer in ons piere eentje op een gigantisch groot en minstens zo prachtig domein. Heen en weer gehobbeld naar oost en terug. Weinig opgeschoten in het oosten. Nieuwe balletjes in de lucht in het westen. Terug naar "Af", met of zonder extra euro's. Op naar de volgende ronde van het spel. Altijd al een hekel gehad aan spelletjes, vooral die waarin je afhankelijk bent van anderen. Maar dat zal debet aan de combi zijn.
Vandaag mag ik schakelen. De katten kroelen, honden idem, de plek aanschouwen, werkzaamheden door mijn hoofd laten gaan, prioriteiten rangschikken, weerstanden wegwerken, werkelijkheid ontkennen, etc. Stap voor stap terug naar wat met ontkennen niet valt af te handelen. Het is als tree voor tree afdalen in een met ijskoud water gevuld zwembad. Voeten, knieën, bovenbenen, kruis, buik, borst ...... Zover is het gelukkig nog niet.
En dan ligt een kat blij te wezen omdat ze na twee weken op mijn bureau tegen mijn arm aan kan liggen. Weer. Eindelijk. Simpel. Basaal (Is dat 'Basic'?). Muizen schrokken. In de zon liggen. Een aai halen. En brokken snaaien. Ik heb het al vaker benoemd, maar ..... Waar is het mis gegaan??
Vandaag mag ik schakelen. De katten kroelen, honden idem, de plek aanschouwen, werkzaamheden door mijn hoofd laten gaan, prioriteiten rangschikken, weerstanden wegwerken, werkelijkheid ontkennen, etc. Stap voor stap terug naar wat met ontkennen niet valt af te handelen. Het is als tree voor tree afdalen in een met ijskoud water gevuld zwembad. Voeten, knieën, bovenbenen, kruis, buik, borst ...... Zover is het gelukkig nog niet.
En dan ligt een kat blij te wezen omdat ze na twee weken op mijn bureau tegen mijn arm aan kan liggen. Weer. Eindelijk. Simpel. Basaal (Is dat 'Basic'?). Muizen schrokken. In de zon liggen. Een aai halen. En brokken snaaien. Ik heb het al vaker benoemd, maar ..... Waar is het mis gegaan??
vrijdag 29 augustus 2014
Ai, ai.
Die zucht van een paar dagen geleden, had ik beter voor vandaag kunnen bewaren ..... Een kleine plas water in de keuken deed me verwonderd mijn wenkbrauwen in de hoogte heffen, maar liet in eerste instantie geen bellen rinkelen. D'r schoot vanalles door mijn hoofd. Naar binnen geregend? Natte voeten van René? Dweil d'r over en alweer bijna vergeten tot ik de koelkast opentrok en geen licht zag. Toen ging een lampje branden.
Kortsluiting, dus, en dat precies in het keukencircuit. Nu zou ik de Roemenen, die zo verdwaasd naar al de aparte zekeringen keken die ik wilde hebben, in praktijk kunnen laten zien, wat het nadeel is van teveel verschillende functies op één zekering. Niet alleen 'dooie' koelkasten, een stilstaande klok en een niet-werkende telefoon, maar ook een ontdooide diepvries ....
Ontdooiende, gelukkig. Of misschien ook niet. Was de boel bedorven, was het alleen maar weggooien geweest. Nu aan de neiging toegegeven om te redden wat te redden valt. Kleine diepvries, maar inmiddels staat wel voor 2 à 3 weken vlees te garen en soep te koken. Dat krijg je als de klokjes thuis niet meer tikken ...
Kortsluiting, dus, en dat precies in het keukencircuit. Nu zou ik de Roemenen, die zo verdwaasd naar al de aparte zekeringen keken die ik wilde hebben, in praktijk kunnen laten zien, wat het nadeel is van teveel verschillende functies op één zekering. Niet alleen 'dooie' koelkasten, een stilstaande klok en een niet-werkende telefoon, maar ook een ontdooide diepvries ....
Ontdooiende, gelukkig. Of misschien ook niet. Was de boel bedorven, was het alleen maar weggooien geweest. Nu aan de neiging toegegeven om te redden wat te redden valt. Kleine diepvries, maar inmiddels staat wel voor 2 à 3 weken vlees te garen en soep te koken. Dat krijg je als de klokjes thuis niet meer tikken ...
donderdag 28 augustus 2014
Feestje
Koek en gebak en liefst hadden ze ook drank gezien en dan de sterke versie .... Ruim voor tienen in de ochtend. Gewoontes. De tijd, dat ik vond, dat ik die moest overnemen is lang, erg, erg lang geleden. Maar soit, die taart(jes) zijn hen gegund. Zoete kauwen dat het zijn. Niet alleen in zuidelijke, maar ook in oostelijke richting neemt het suikergehalte in frisdrank en gebak duidelijk toe. Wat ik zo af en toe in een kopje koffie zie verdwijnen, plakt zelfs op afstand mijn tanden aan elkaar.
"Multi ani" en ook nog iets met gezondheid en een lang leven. Die laatste wens krijgt langzamerhand iets cynisch, als je het mij vraagt. Een "voor zolang het duurt" komt toch echt meer in de richting, als je de realiteit niet uit het oog wilt verliezen. Ga ik het nog meemaken, dat de boel hier verkocht wordt? Dat is een beetje het andere uiterste, maar is actueler dan zoiets als een verlangen om lang te leven. Een koper overstijgt al mijn beïnvloedingsvermogen, laat staan de duur van mijn levendige verwijlen.
Vanavond mijn innerlijke versie maar eens goed verwennen zonder me over te geven aan alcoholisch ondersteunde 'after-maaltijd'-gangen met chocoladetraktaties en ristretto's. Brak de ochtend beginnen is soms acceptabel, maar met een kleine 3000 km voor de boeg niet raadzaam. Ervaring leert.
"Multi ani" en ook nog iets met gezondheid en een lang leven. Die laatste wens krijgt langzamerhand iets cynisch, als je het mij vraagt. Een "voor zolang het duurt" komt toch echt meer in de richting, als je de realiteit niet uit het oog wilt verliezen. Ga ik het nog meemaken, dat de boel hier verkocht wordt? Dat is een beetje het andere uiterste, maar is actueler dan zoiets als een verlangen om lang te leven. Een koper overstijgt al mijn beïnvloedingsvermogen, laat staan de duur van mijn levendige verwijlen.
Vanavond mijn innerlijke versie maar eens goed verwennen zonder me over te geven aan alcoholisch ondersteunde 'after-maaltijd'-gangen met chocoladetraktaties en ristretto's. Brak de ochtend beginnen is soms acceptabel, maar met een kleine 3000 km voor de boeg niet raadzaam. Ervaring leert.
woensdag 27 augustus 2014
Zucht!
Kleurpotloden en afwasmachine-afvoeraansluiting. Lijkt wel Duits met hun Eisenbahnknotenpunkthin-und herschieber. Maar dat is het schamele resultaat van bijna twee weken aanwezigheid. In feite is nauwelijks iets gebeurd. Ok, de buitenmuren zijn zover, dat aan schilderwerk gedacht zou kunnen worden. Alleen de kleurencombi is nog niet duidelijk. Iets met groen en geel maar hoe groen of geel en wat waar, is ook na allerlei ingekleurde plaatjes nog niet duidelijk. Moeilijk als mensen dingen alleen maar kunnen inschatten als het eindresultaat er (bijna) ligt.
Het aanleggen van gas, water en afvoer is doorgeschoven naar de volgende keer. Het keukenblad is gebracht, maar moet passend gemaakt worden. Bovendien is naar mijn idee een fout gemaakt met de voorgezaagde montageplekken. Het wordt teruggekoppeld. Afwachten, dus, en ook dat naar de volgende keer.
Het komt meer en meer neer op de details. En details aan het inzicht van derden overlaten, terwijl jij het bent die aansluitend met dagelijkse regelmaat tegen het eindresultaat mag aankijken, is niet iets waar ik enthousiast van word. Kortom tijd om het bijltje over te nemen of op z'n minst permanent hier aanwezig te zijn. Allez, kom op met die koper!!
Het aanleggen van gas, water en afvoer is doorgeschoven naar de volgende keer. Het keukenblad is gebracht, maar moet passend gemaakt worden. Bovendien is naar mijn idee een fout gemaakt met de voorgezaagde montageplekken. Het wordt teruggekoppeld. Afwachten, dus, en ook dat naar de volgende keer.
Het komt meer en meer neer op de details. En details aan het inzicht van derden overlaten, terwijl jij het bent die aansluitend met dagelijkse regelmaat tegen het eindresultaat mag aankijken, is niet iets waar ik enthousiast van word. Kortom tijd om het bijltje over te nemen of op z'n minst permanent hier aanwezig te zijn. Allez, kom op met die koper!!
Nuldag
Nul, noppes, nada. Dat is de eerste keer sinds ik aan dit blog ben begonnen. Geen enkele bezoek(st)er. Zelfs geen verdwaalde uit een exotische uithoek. Voorteken? Meer een consequentie van een tendens, die al wat langer gaande is. Zonder sex, drugs en de Rock 'n Roll van levensellende heeft het dagelijkse stukje gauw meer weg van een afgetrapte schoenzool dan een vers en sappig biefstuk. Mocht je trek hebben, lijkt me de keuze me niet zo moeilijk. Die schoenzool wordt er niet sappiger op en kan dus wachten. Voor het biefstuk geldt dat niet. Het idee laat je al watertanden en het is moeilijk om iedere keer het gewenste geduld op te brengen totdat er weer een sappige lap uit de keuken komt. En als er dan niks komt ........
Nu kan ik wel weer gaan zeuren over aannemers, die wel betaald willen worden, maar steeds meer reeds betaald werk naar de toekomst schuiven of over een installatiefirma, die nu al voor de derde maal het begin van de werkzaamheden voor zich uit schuift. Maar herhaling gaat vervelen, ook als het iedere keer met een iets andere smaakje wordt geserveerd.
Het gaat ook mij vervelen. Het schrijven niet zozeer, meer het voortdurende uitstel met bijbehorende ergernis over het duimendraaien op de ene plek, als het werk op de andere plek zich ondertussen opstapelt en de honden een beetje voor Jan Doedel in de kennel zitten. Nog maar een koffie, al zou ik niet vies zijn van een borrel.
Nu kan ik wel weer gaan zeuren over aannemers, die wel betaald willen worden, maar steeds meer reeds betaald werk naar de toekomst schuiven of over een installatiefirma, die nu al voor de derde maal het begin van de werkzaamheden voor zich uit schuift. Maar herhaling gaat vervelen, ook als het iedere keer met een iets andere smaakje wordt geserveerd.
Het gaat ook mij vervelen. Het schrijven niet zozeer, meer het voortdurende uitstel met bijbehorende ergernis over het duimendraaien op de ene plek, als het werk op de andere plek zich ondertussen opstapelt en de honden een beetje voor Jan Doedel in de kennel zitten. Nog maar een koffie, al zou ik niet vies zijn van een borrel.
maandag 25 augustus 2014
Geduld
Hoeveel tijd wordt in een mensenleven gemiddeld genomen verspild aan wachten, voordat er niks meer te wachten valt? Geen concreet idee, maar veel. En als je het mij vraagt, ook gauw teveel. Veel te veel.
Zit ik weer. Maandagochtend. Optijd het nest uit. Dat is het minst van alles. Zonder koffie. Dat is al een stuk erger. En vooralsnog zonder enig verschijnen. En dat is het ergst.
Inmiddels is het uur overschreden. Tijd om de prioriteiten te herzien. Eerst maar eens werk maken van de koffie. En dan zien we weer verder.
Zit ik weer. Maandagochtend. Optijd het nest uit. Dat is het minst van alles. Zonder koffie. Dat is al een stuk erger. En vooralsnog zonder enig verschijnen. En dat is het ergst.
Inmiddels is het uur overschreden. Tijd om de prioriteiten te herzien. Eerst maar eens werk maken van de koffie. En dan zien we weer verder.
zondag 24 augustus 2014
Afterparty
Begonnen om 19:30, na de zegen van een priester stortte iedereen zich op het bord met het aperitief, had ik het na vieren wel gezien. Op dat moment was zeker nog de helft van de oorspronkelijk kleine 300 mensen aanwezig en speelde de muziek onvermoeid live verder. De aanvoer van voedsel was na de bruidstaart weliswaar gestopt en niet De reden van vertrek. De drankvoorziening ging gewoon door, waarbij de voorkeur nauwelijks op fris viel. De voorspelbaarheid van de resterende uren tot voorbij het ochtendgloren hoefde ik verder niet bevestigd te zien.
De eerste mannen begonnen verdacht opmerkzaam te bewegen bij het opstaan van de tafel. Het merendeel hield het peil echter uit het rood met een regelmatige danssessie. Op de drempel van het restaurant annex feestzaal nog ff geaarzeld. Het plensde behoorlijk. Het idee om binnen tien minuten in zoiets als een bed te liggen, nam de regen voor lief.
Was het vandaag geen zondag geweest, zou het er wel een zijn geworden. Ontbijt op bed was leuk geweest. Nee, geen champagne deze keer. Koffie was noodzakelijk.
De eerste mannen begonnen verdacht opmerkzaam te bewegen bij het opstaan van de tafel. Het merendeel hield het peil echter uit het rood met een regelmatige danssessie. Op de drempel van het restaurant annex feestzaal nog ff geaarzeld. Het plensde behoorlijk. Het idee om binnen tien minuten in zoiets als een bed te liggen, nam de regen voor lief.
Was het vandaag geen zondag geweest, zou het er wel een zijn geworden. Ontbijt op bed was leuk geweest. Nee, geen champagne deze keer. Koffie was noodzakelijk.
Overdrijven
Het schijnt een vak of een kunst te zijn, die niet iedereen onder alle omstandigheden is gegeven. Maar als ik het ooit ergens ten voeten uit gedemonstreerd heb gezien, dan was dat gisteren. Nu is een bruiloft een gelegenheid waar wel meer overbodigs uit de kast wordt getrokken. Het leent zich perfect voor zaken als "hoe het hoort" en natuurlijk de neiging ogen uit te steken. Het is zo ongeveer de enige activiteit, waarbij protserigheid niet alleen algemeen geaccepteerd wordt, maar bepalend is voor de mate, waarin het festijn geslaagd mag heten of je degradeert tot lokale minkukel.
Nu is een beetje overdrijven niet bijvoorbaat verkeerd. Die 8 -deurs limousine is volkomen belachelijk, maar je doet er verder niemand kwaad mee. Hetzelfde geldt voor al die meters overbodige sluierlengte en die étage extra op de bruidstaart. "Kijk mij eens kunnen" of minimaal een "Dat wil ik ook", ik gun het iedereen, als ie van het trouwen geen gewoonte maakt.
Anders wordt het, als je na wat ze hier "Aperitief" noemen, een bord vol vleeswaren, kaas, koude kip, olijven en een verdwaalde tomaat, nog vier gangen laat volgen, terwijl van het Aperitief bij de meesten al meer dan de helft retour gaat. Doe je het niet ben je de dorpsschiemel, doe je het wel flikker je ongeveer 70% van je geld in feite direct in de vuilnisbak. Is dat verspilling of verspilling? Dat gaan we anders doen.
Nu is een beetje overdrijven niet bijvoorbaat verkeerd. Die 8 -deurs limousine is volkomen belachelijk, maar je doet er verder niemand kwaad mee. Hetzelfde geldt voor al die meters overbodige sluierlengte en die étage extra op de bruidstaart. "Kijk mij eens kunnen" of minimaal een "Dat wil ik ook", ik gun het iedereen, als ie van het trouwen geen gewoonte maakt.
Anders wordt het, als je na wat ze hier "Aperitief" noemen, een bord vol vleeswaren, kaas, koude kip, olijven en een verdwaalde tomaat, nog vier gangen laat volgen, terwijl van het Aperitief bij de meesten al meer dan de helft retour gaat. Doe je het niet ben je de dorpsschiemel, doe je het wel flikker je ongeveer 70% van je geld in feite direct in de vuilnisbak. Is dat verspilling of verspilling? Dat gaan we anders doen.
zaterdag 23 augustus 2014
Kiezen?
Gastvrijheid is een groot goed, waar de nodige vraagtekens bij te plaatsen zijn. Natuurlijk is het prettig om ergens met 'open armen' ontvangen te worden en mensen tijd voor je vrijmaken terwijl ze met anderen dingen bezig zijn of op het punt stonden te gaan doen. Nadelen kleven er echter ook aan. Zaken, die me door de jaren heen opgevallen zijn in het voormalige Joegoeslavië, Hongarije, op het platteland in Umbrië, zelfs in Duitsland en nu weer in Roemenië, betreffen het ontbreken van wederzijdse vrijwilligheid en ook een beetje het zich mooier, beter voordoen dan men is.
Kort samengevat komt het neer op overdadig tafelen (te vet, te zout, te doorgekookt) met veel teveel drank, vriendelijk aandringen tot boze blikken toe als je de zoveelste keer bijvullen van je bord afslaat, taart als je het punt van exploderen nadert en ook dat blijft niet bij één stuk. Kortom kilo's bijkomen in een paar weken tijd en 's ochtends met een kater uit een bed komen, dat je West-Europese ruggetje niet (meer) gewend is. En dan net zien dat ze zelf op 'droog brood' zitten te kauwen voor ze weer alles uit de kast beginnen te trekken voor jou.
Gelukkig zeg ik tegenwoordig gewoon "Nee", ook al wordt het me niet in dank afgenomen, zelfs als hoogst onbeleefd ervaren. Nu nog serieus genomen worden ......
Kort samengevat komt het neer op overdadig tafelen (te vet, te zout, te doorgekookt) met veel teveel drank, vriendelijk aandringen tot boze blikken toe als je de zoveelste keer bijvullen van je bord afslaat, taart als je het punt van exploderen nadert en ook dat blijft niet bij één stuk. Kortom kilo's bijkomen in een paar weken tijd en 's ochtends met een kater uit een bed komen, dat je West-Europese ruggetje niet (meer) gewend is. En dan net zien dat ze zelf op 'droog brood' zitten te kauwen voor ze weer alles uit de kast beginnen te trekken voor jou.
Gelukkig zeg ik tegenwoordig gewoon "Nee", ook al wordt het me niet in dank afgenomen, zelfs als hoogst onbeleefd ervaren. Nu nog serieus genomen worden ......
Drank
Me tot op heden buiten de deur beperkt tot water, bier en wijn wat de maaltijdbegeleidende wegspoelers betreft. Gisteren bij een testronde in het stadje bedacht, dat het misschien therapeutisch onderbouwbaar was om iets sterkers naar binnen te slaan. Keuze te over, dat was me al eens opgevallen en net als de rest van de vloeibare horecaversnaperingen verleidelijk geprijst. Wat ik blijkbaar nooit gedaan òf nooit begrepen heb, is de kijken naar de volume-aanduiding.
Borrels heb je overal in enkel of dubbel. Of zoals ze in Frankrijk doen enkel of de helft. Dan praat je dus over 2, 4 of bij notoire schrokop's en/of speeddrinkers 8 cl. Hier is dat dus 5 of 10 cl. Eén deciliter sterke drank als (dubbele) borrel ... En ik maar denken, dat die lui speciaal iets kleinere glaasjes voor water bij de koffie gebruiken.
Eén deciliter als borrel. Het idee is bijna zo killing als 's ochtends met bier ipv koffie gewekt te worden. Het is maar wat je gewend bent .... zullen we maar zeggen. Nu schijn je aan alles te wennen, maar deze beker laat ik aan mij voorbijgaan.
Borrels heb je overal in enkel of dubbel. Of zoals ze in Frankrijk doen enkel of de helft. Dan praat je dus over 2, 4 of bij notoire schrokop's en/of speeddrinkers 8 cl. Hier is dat dus 5 of 10 cl. Eén deciliter sterke drank als (dubbele) borrel ... En ik maar denken, dat die lui speciaal iets kleinere glaasjes voor water bij de koffie gebruiken.
Eén deciliter als borrel. Het idee is bijna zo killing als 's ochtends met bier ipv koffie gewekt te worden. Het is maar wat je gewend bent .... zullen we maar zeggen. Nu schijn je aan alles te wennen, maar deze beker laat ik aan mij voorbijgaan.
vrijdag 22 augustus 2014
SvZ
Er zit weer een beetje leven in het lijf in plaats van het overschot aan lamlendigheid. Het mag nog wat meer respectievelijk minder, maar het vaatdoekniveau is overstegen. Altijd gedacht dat grieperige zaken aan de winter waren voorbehouden. Weer wijzer maar niet blijer.
Een verloren week. Zo voelt het ook zonder dat iets specials op de planning stond. Bovendien wringt het gemis van een eigen plek en routines nog net iets harder, als je de energie mist om een normaal aantal uur op je benen te staan. Een gemis, dat door de trage (ver)bouw en de uitblijvende verkoop toch al meer ruimte krijgt, dan had gehoeven.
Een verloren week. Zo voelt het ook zonder dat iets specials op de planning stond. Bovendien wringt het gemis van een eigen plek en routines nog net iets harder, als je de energie mist om een normaal aantal uur op je benen te staan. Een gemis, dat door de trage (ver)bouw en de uitblijvende verkoop toch al meer ruimte krijgt, dan had gehoeven.
donderdag 21 augustus 2014
Puf ...
Afstand nemen van de je omringende wereld om tot diepere inzichten te geraken is altijd al een opgave, maar het neemt imponerende proporties aan als je ondertussen nauwelijks in staat bent om uit je ogen te kijken. Deze zin kostte bijna tien minuten .... en hier laat ik het bij.
dinsdag 19 augustus 2014
Minder!
Het ging stap voor stap en langzaam. 'Tergend langzaam' noem je dat in gevallen als deze. Er was tijd en die werd genomen. Ergens in de middag werd het me duidelijk, dat van ontkomen geen sprake zou zijn. Om een borrel gevraagd. Wat je toch als onderdeel van de eerste levensbehoeften zou inschatten was echter niet of niet meer aanwezig. Helaas.
Later in de middag het elders beter getroffen, maar het kwaad was niet meer te stuiten. Bij terugkeer het bed in. Waar ik dat aan te danken heb, mag Joost weten. Thuis zit ik er al niet om te springen en hier komt het me helemaal niet uit. Verkouden of zoiets, maar dan stevig en dat bij een kleine 30° in de schaduw. Wat een nonsens.
Maar goed, weinig aan te doen. Uitzieken. Beetje hangen. Veel niksen. Morgen is weer een dag en anders overmorgen wel.
maandag 18 augustus 2014
Aangekomen
Wakker worden op de toekomstige leefplek. Heel ruim gezien dan. Na vier uur rammelen in de bus, een uitgbreide maaltijd, voldoende wijn en vijf minuten in de taxi, in een hotel in bed geploft. Van reizen wordt je niet bepaald fit, dat is me de laatste maanden vaker opgevallen. Soms kost het bijna twee dagen voor ik me weer een beetje mens voel. Twee dagen kwijt per richting aan de reis zelf en twee dagen, voordat je je ter plekke fit voelt, is 8 dagen. En dat voor een reis van een kleine week.... Efficiënt is anders.
Maar goed. Vandaag de waarschijnlijk afwezige basisbehoeften inslaan. Koffie, toiletpapier, fruit, bier, wasmiddel en nog wat van die geintjes. Dan is het tijd voor een klein beetje feest en tenslotte op tijd naar de plaats van bestemming om te zien hoever de bouw (wel) niet is gekomen. Een doordeweekse dag. Druk op de weg, rustig in de eetgelegenheden. Het eerst is minder, het tweede mooi meegenomen.
Gisteren nog vanuit de bus het resultaat mogen aanschouwen van twee auto's uit tegengestelde richtingen, die van dezelfde baan gebruik maken voor het inhalen. Zouden ze dat op verschillende momenten doen, was waarschijnlijk niks aan de hand geweest. Nu zijn de andere weggebruikers waarschijnlijk ook niet massaal de berm ingedoken en dan wordt het pijnlijk. Hoewel ogenschijnlijk alleen blikschade, wat een klein wonder mag heten, stond de weg vol met zwaailicht voerende hulpdiensten en politie. Maar dat was gisteren, nu eerst verse forel en een glaas witte wijn.
Maar goed. Vandaag de waarschijnlijk afwezige basisbehoeften inslaan. Koffie, toiletpapier, fruit, bier, wasmiddel en nog wat van die geintjes. Dan is het tijd voor een klein beetje feest en tenslotte op tijd naar de plaats van bestemming om te zien hoever de bouw (wel) niet is gekomen. Een doordeweekse dag. Druk op de weg, rustig in de eetgelegenheden. Het eerst is minder, het tweede mooi meegenomen.
Gisteren nog vanuit de bus het resultaat mogen aanschouwen van twee auto's uit tegengestelde richtingen, die van dezelfde baan gebruik maken voor het inhalen. Zouden ze dat op verschillende momenten doen, was waarschijnlijk niks aan de hand geweest. Nu zijn de andere weggebruikers waarschijnlijk ook niet massaal de berm ingedoken en dan wordt het pijnlijk. Hoewel ogenschijnlijk alleen blikschade, wat een klein wonder mag heten, stond de weg vol met zwaailicht voerende hulpdiensten en politie. Maar dat was gisteren, nu eerst verse forel en een glaas witte wijn.
zondag 17 augustus 2014
Anders
Het vertrekt anders.
Het beleeft anders.
Het bekijkt anders.
Het loopt anders.
Het kiest anders.
Het koopt anders.
Eigenlijk is gewoon alles anders. Je weet het, bent jaren blij, dat je eindelijk, weer, helaas maar toch ook niet alles op jouw manieren, momenten, naar jouw wensen en nukken kunt regelen en ook weer niet echt. De haat en liefde voor het (niet) alleen zijn. Het zou op afroep moeten kunnen. Hoe was dat in het pre-emancipatietijdperk?
Heb je weer iemand in je leven toegelaten begint direct het afbakenen en uitsluiten. Toiletbezoek is meestal geen probleem. Nog weinig meegemaakt, dat dat 'samen' moest al is een toilet op de badkamer zonder aparte plee elders geheid een discussiepunt. Maar dan heb je het meest zwart-wit achtige ook direct gehad. Vrienden, vriendinnen, stadten, sporten, muziek, stappen, dagindeling, ach wat niet ..... Waarom doe je het jezelf dan aan, samen-zijn? Goeie vaag.
Het beleeft anders.
Het bekijkt anders.
Het loopt anders.
Het kiest anders.
Het koopt anders.
Eigenlijk is gewoon alles anders. Je weet het, bent jaren blij, dat je eindelijk, weer, helaas maar toch ook niet alles op jouw manieren, momenten, naar jouw wensen en nukken kunt regelen en ook weer niet echt. De haat en liefde voor het (niet) alleen zijn. Het zou op afroep moeten kunnen. Hoe was dat in het pre-emancipatietijdperk?
Heb je weer iemand in je leven toegelaten begint direct het afbakenen en uitsluiten. Toiletbezoek is meestal geen probleem. Nog weinig meegemaakt, dat dat 'samen' moest al is een toilet op de badkamer zonder aparte plee elders geheid een discussiepunt. Maar dan heb je het meest zwart-wit achtige ook direct gehad. Vrienden, vriendinnen, stadten, sporten, muziek, stappen, dagindeling, ach wat niet ..... Waarom doe je het jezelf dan aan, samen-zijn? Goeie vaag.
Août
Parijs in augustus. De stomste tijd om de stad te bezoeken. De meeste kleine zaakjes zijn gesloten en alle talen van de wereld, bijna, in de straat behalve Frans. Veel oversized Amerikanen en opvallend weinig Aziatische types. Daarvoor een heel harem voor de deur van het Mandarin Oriental in de buurt tussen Opera en Madeleine. Bijzonder om zo'n hele club gesluierd dames op een kluitje te zien kleppen, terwijl het haantje druk bezig is met het personeel en de auto's. In eentje past zo'n verzameling vrouwen niet en dan de ene bak protseriger dan de andere. Zou d'r nog een hiërarchie bestaan van wie in welke kar mag of moet rijden? Vast wel.
Een buurt die er wel mag zijn, maar nauwelijks aan mij besteed is. Alle zaken met een portier aan de deur en opvallend ontbrekende prijskaartjes in de étalage. Nu ben ik al niemand die winkels in- en uitloopt als er niks gekocht moet worden, maar uitnodigend werkte het niet op me. Eerder uitdagend en een neiging tot pesterig gedrag opwekkend. En wat erger was, geen restaurant te vinden dat open was en daar bestond net wel behoefte aan. Uiteindelijk wel iets gevonden en na de lunch de Seine overgestoken. Van de exclusiviteit naar de massa, korte broeken, veel bloot, bier en fastfood. Zo'n plek die overal op de wereld kan liggen.
Ff later de metro in richting auto en aansluitend de namiddagdrukte ingedoken op de A4 richting de A86. Dat was Parijs voor deze keer. Nu richting het Roemeense platteland.
Een buurt die er wel mag zijn, maar nauwelijks aan mij besteed is. Alle zaken met een portier aan de deur en opvallend ontbrekende prijskaartjes in de étalage. Nu ben ik al niemand die winkels in- en uitloopt als er niks gekocht moet worden, maar uitnodigend werkte het niet op me. Eerder uitdagend en een neiging tot pesterig gedrag opwekkend. En wat erger was, geen restaurant te vinden dat open was en daar bestond net wel behoefte aan. Uiteindelijk wel iets gevonden en na de lunch de Seine overgestoken. Van de exclusiviteit naar de massa, korte broeken, veel bloot, bier en fastfood. Zo'n plek die overal op de wereld kan liggen.
Ff later de metro in richting auto en aansluitend de namiddagdrukte ingedoken op de A4 richting de A86. Dat was Parijs voor deze keer. Nu richting het Roemeense platteland.
zaterdag 16 augustus 2014
Switch
Het tijdslabel is deze keer geen fake. Nog geen vier uur en aan de koffie. Als het moet of als ik echt wil, kan het best. Parijs wacht en ik smacht. Alles is gemaaid, opgeruimd en aan de kant. Nu de koffer vol plempen en de zonsopgang tegemoet. Dat laatste is meer overdrachtelijk dan concreet bedoeld, want de hoofdrichting zal vandaag noordwaarts zijn. Neemt niet weg dat ik de zon wel ga zien opkomen. Zin in.
Gisteren de eerst frisse najaarsochtend. Alweer bijna een jaartje rond. September wordt het een jaar, dat ik op afstand probeer een verbouwing in goede banen te leiden. Dat had verder kunnen zijn. Ik had me ook bedacht deze winter niet meer hier te zitten. Vrees dat het nog niet zover is. De komende weken opnieuw knopen hakken. Winter lijkt me geen verhuisperiode.
Aanpassen, bijstellen en omschakelen maar eerst de lichtstad. Misschien straalt nog wat op me af. Bastille? Opèra? Linker- of rechterkant? Zitten of lopen? Ik heb een kleine vijf uur om me dat in alle rust af te vragen. Omstreek deze tijd denderen de vuilniswagens door de stad. Er rinkelt glas bij het leegschudden van de glasbakken. En het water borrelt op uit talloze 'kranen' om het stadse vuil uit de goten te spoelen. Parijs ontwaakt en ik ben al wakker.
Gisteren de eerst frisse najaarsochtend. Alweer bijna een jaartje rond. September wordt het een jaar, dat ik op afstand probeer een verbouwing in goede banen te leiden. Dat had verder kunnen zijn. Ik had me ook bedacht deze winter niet meer hier te zitten. Vrees dat het nog niet zover is. De komende weken opnieuw knopen hakken. Winter lijkt me geen verhuisperiode.
Aanpassen, bijstellen en omschakelen maar eerst de lichtstad. Misschien straalt nog wat op me af. Bastille? Opèra? Linker- of rechterkant? Zitten of lopen? Ik heb een kleine vijf uur om me dat in alle rust af te vragen. Omstreek deze tijd denderen de vuilniswagens door de stad. Er rinkelt glas bij het leegschudden van de glasbakken. En het water borrelt op uit talloze 'kranen' om het stadse vuil uit de goten te spoelen. Parijs ontwaakt en ik ben al wakker.
vrijdag 15 augustus 2014
Verslaving
Oeps .... 15 augustus. Kan er maar niet aan wennen, dat Frankrijk meer niks doet dan werkt. Zoveelste vrije dag. Ik had het inmiddels moeten weten, maar weer vergeten. Op zich niks mis mee. Had me alleen bedacht om vandaag mijn medicatie te laten verlengen en ook meneer de doktor zit op zijn vrije gat.
Even zoiets als een neiging tot paniek. Komende weken niet aanwezig. Weekenddienst activeren? Waar kan ik die vinden? Pillen tellen? Ik kan best af en toe zonder. Gebeurd ook nu, al is het zelden, dat ik iets vergeet qua slikken. Pillen kunnen ook doormidden en dan ga je al helemaal niet zo makkelijk dood. Dat verwacht ik nieteens, als ik nu compleet stop met de medicijnen. Maar ja onbedoeld vergeten is anders dan bewust achterwege laten.
Dan ineens het besef dat van de meeste medicijnen en zeker de twee die werkelijk enigszins zinvol zijn er nog vanalles extra op de plank ligt vanwege wisselingen in de dosis of zoiets doms als 28 ipv 30 pillen per doos per maand bij het ene medicijn, waardoor er van de rest steeds zes per 3 maanden verlengtijd overblijven. Bijna een maand per jaar overschot, dus.
Ok. Pfffffff. De Fransen hun geluier en ik geen problemen. Hoef ik daar niet mee bezig te zijn, als ik binnenkort weer in het vliegtuig stap. Wat zal ik rustig en ontspannen zijn ...
Even zoiets als een neiging tot paniek. Komende weken niet aanwezig. Weekenddienst activeren? Waar kan ik die vinden? Pillen tellen? Ik kan best af en toe zonder. Gebeurd ook nu, al is het zelden, dat ik iets vergeet qua slikken. Pillen kunnen ook doormidden en dan ga je al helemaal niet zo makkelijk dood. Dat verwacht ik nieteens, als ik nu compleet stop met de medicijnen. Maar ja onbedoeld vergeten is anders dan bewust achterwege laten.
Dan ineens het besef dat van de meeste medicijnen en zeker de twee die werkelijk enigszins zinvol zijn er nog vanalles extra op de plank ligt vanwege wisselingen in de dosis of zoiets doms als 28 ipv 30 pillen per doos per maand bij het ene medicijn, waardoor er van de rest steeds zes per 3 maanden verlengtijd overblijven. Bijna een maand per jaar overschot, dus.
Ok. Pfffffff. De Fransen hun geluier en ik geen problemen. Hoef ik daar niet mee bezig te zijn, als ik binnenkort weer in het vliegtuig stap. Wat zal ik rustig en ontspannen zijn ...
donderdag 14 augustus 2014
Weekend
Voorlopig mijn neus vol van het gras. Tijd voor een aantal grasloze dagen. Komt goed uit. Om niet te zeggen dat de planning is gehaald. Net, maar toch, dank een dagje doordouwen. Nu niks achterover leunen, maar de rest van de tijd efficiënt en effectief gebruiken. Tijd genoeg maar nauwelijks voor verspilling. Ruimen, afwassen, administratie, etc., de hele riedel geschakel-inleidende handelingen en nog enige extra's. Altijd weer iets extra's. Ik hou wel van wat extra's, maar dan liever op andere momenten. En andere extra's.
Een warm bad zou nu zoiets extra's kunnen zijn. Maar dan wel eentje waar ik in pas en de benen niet verplicht over de rand hangen. Heerlijke dampen. Stevig zweten. En aansluitend vaardige handen. Is het niet voor mezelf dan is mijn rug wel in voor een potje massage. Direct lekker op bed en aan mij heb je geen kind meer. Bij vertrek de deur graag achter je dichttrekken zonder dat de katten binnen of de honden buiten zijn.
En dan na een uur of wat wakker worden, jezelf omdraaien en de wereld simpelweg vergeten. Dan kan ik morgen dus de hele dag van hot naar haar rennen om geregeld te krijgen, wat nog geregeld moet worden. Nee, dus. Ander keertje, graag. Ik hou me aanbevolen. En anders mijn rug wel.
Een warm bad zou nu zoiets extra's kunnen zijn. Maar dan wel eentje waar ik in pas en de benen niet verplicht over de rand hangen. Heerlijke dampen. Stevig zweten. En aansluitend vaardige handen. Is het niet voor mezelf dan is mijn rug wel in voor een potje massage. Direct lekker op bed en aan mij heb je geen kind meer. Bij vertrek de deur graag achter je dichttrekken zonder dat de katten binnen of de honden buiten zijn.
En dan na een uur of wat wakker worden, jezelf omdraaien en de wereld simpelweg vergeten. Dan kan ik morgen dus de hele dag van hot naar haar rennen om geregeld te krijgen, wat nog geregeld moet worden. Nee, dus. Ander keertje, graag. Ik hou me aanbevolen. En anders mijn rug wel.
(?)?
Waar sta ik? Is de wereld veranderd, maar weet ik het nog niet? Of blijft alles wat het lijkt en dus bij het oude? Is het beter de illusies in toom te houden of is een aanzet tot dromen toegestaan? De ervaring tot op heden geeft eerder aanleiding tot ontnuchteren dan reden tot voortijdig feesten. Laten we maar alles voor wat het is: interesse. Ok, ietsje meer, interesse met positieve indruk. Al is ook dat al meermaals de revue gepasseerd.
Grasmaaien vandaag. Doorgaan waar de regen en het bezoek het gisteren heeft afgebroken. De voetjes op de grond en het hoofd onder de wolken houden. Dit zijn geen beslissingen, die mensen in 24 uur nemen, al lijkt het me wel de juiste tijdspanne voor zoiets als een al een tijdje sudderende aankoopmogelijkheid. Als ik ze gisteren goed verstaan en begrepen heb. En dat denk ik wel.
Het hele idee zal vandaag in mijn hoofd blijven rondspoken. De illusies zullen op gezette tijden ontzenuwd moeten worden. Zonder definitieve teleurstelling zullen ze echter keer op keer hun kop opsteken. Jammer dat ik niet ff heel iets anders kan gaan doen. Het maaien moet. En maaien schept urenlange gedachtenruimte, blikkend over de glooiingen van het landschap zover het oog reikt. Al jaren goed voor recapitualtie en speculatie. Laten we maar fluks beginnen.
Grasmaaien vandaag. Doorgaan waar de regen en het bezoek het gisteren heeft afgebroken. De voetjes op de grond en het hoofd onder de wolken houden. Dit zijn geen beslissingen, die mensen in 24 uur nemen, al lijkt het me wel de juiste tijdspanne voor zoiets als een al een tijdje sudderende aankoopmogelijkheid. Als ik ze gisteren goed verstaan en begrepen heb. En dat denk ik wel.
Het hele idee zal vandaag in mijn hoofd blijven rondspoken. De illusies zullen op gezette tijden ontzenuwd moeten worden. Zonder definitieve teleurstelling zullen ze echter keer op keer hun kop opsteken. Jammer dat ik niet ff heel iets anders kan gaan doen. Het maaien moet. En maaien schept urenlange gedachtenruimte, blikkend over de glooiingen van het landschap zover het oog reikt. Al jaren goed voor recapitualtie en speculatie. Laten we maar fluks beginnen.
woensdag 13 augustus 2014
Kanteling?
Ineens, uit het niets, iemand met interesse. Nog steeds te koop? Verkocht? Ben u de eigenaar? De nieuwe of de oude? Hoeveel vraagt u?
Hó, hó, hó ... Wie? Wat? Waar vandaan? Tenslotte kan iedere idioot met een lulverhaal aan komen kakken om de tent eens van een andere kant te bekijken en mij het hemd van het lijf te vragen.
Ok, uit het dorp zelf. Eén van de vele tweede huis eigenaren. Vast uit Parijs. En als ik hem mag geloven, en daar ziet ie sullig genoeg voor uit, is hij al vaker langs geweest, maar nooit op de momenten, dat ik aanwezig was.
Met zo'n overval moet je vliegensvlug je inschattingen maken. Persoon, portemonnee, potentie, realiteitswaarde, etc. Na een eerste, instinctieve afweer meneer de plek een beetje laten zien. Kijkje hier, blik daar, kaart erbij.
Hij weg. Ik aan de lunchborrel. Hij terug met egaa. Bekend gezicht. Nuchterder type maar niet afwerend. Contactgegevens éénzijdig uitgewisseld. Mezelf na vertrek nog een wijntje ingeschonken. Daar gaan we weer. Waar(door) gaat dit het niet worden?? Of .. of ... of? Kaarsje branden??
Hó, hó, hó ... Wie? Wat? Waar vandaan? Tenslotte kan iedere idioot met een lulverhaal aan komen kakken om de tent eens van een andere kant te bekijken en mij het hemd van het lijf te vragen.
Ok, uit het dorp zelf. Eén van de vele tweede huis eigenaren. Vast uit Parijs. En als ik hem mag geloven, en daar ziet ie sullig genoeg voor uit, is hij al vaker langs geweest, maar nooit op de momenten, dat ik aanwezig was.
Met zo'n overval moet je vliegensvlug je inschattingen maken. Persoon, portemonnee, potentie, realiteitswaarde, etc. Na een eerste, instinctieve afweer meneer de plek een beetje laten zien. Kijkje hier, blik daar, kaart erbij.
Hij weg. Ik aan de lunchborrel. Hij terug met egaa. Bekend gezicht. Nuchterder type maar niet afwerend. Contactgegevens éénzijdig uitgewisseld. Mezelf na vertrek nog een wijntje ingeschonken. Daar gaan we weer. Waar(door) gaat dit het niet worden?? Of .. of ... of? Kaarsje branden??
Deca
Een ochtend zonder koffie. Foutje. Kan me de laatste niet heugen. En dan (natuurlijk?) eindelijk eens een beetje op tijd je nest uit gekomen zijn. Ver voor winkelopening. Dubbele fout. Na een nacht waarin het leven niet van de positieve kant belicht werd. Bestaan driedubbele fouten?
Nu vertrok ik gisteren al niet bepaald blijmoedig bedwaarts, maar het kan ook de regen zijn geweest die me uit mijn slaap haalde of de verkeerde droom, die ik me nog net herinnerde voor de wereld over me heen in elkaar stortte. Me dat een tijdje aangezien. Toen toch maar de iPod op mijn oren gezet en me in slaap laten lullen. Tegen de ochtend weer wakker met de vraag "Leef ik of niet meer?".
De een ziet z'n ongewenste dood zo ongeveer overal en altijd en de andere ziet de dood als enige oplossing ondanks een voor buitenstaanders weinig verkeerd leven. Nee, ik ga me niet bezig houden hoe het allemaal werkt, zeker niet bij anderen. Heb genoeg met mezelf te stellen. Maar verhangen? Hij had zo een doosje beta-blockers kunnen krijgen. Drank zal ie zelf genoeg in huis hebben gehad.
Ja, ondanks alles houdt het me bezig en daar heb ik weinig trek in. Als je die grens overgaat is geen terug meer. Voor die tijd zou ik graag nog een beetje genieten van de vruchten van de verkoop.
Nu vertrok ik gisteren al niet bepaald blijmoedig bedwaarts, maar het kan ook de regen zijn geweest die me uit mijn slaap haalde of de verkeerde droom, die ik me nog net herinnerde voor de wereld over me heen in elkaar stortte. Me dat een tijdje aangezien. Toen toch maar de iPod op mijn oren gezet en me in slaap laten lullen. Tegen de ochtend weer wakker met de vraag "Leef ik of niet meer?".
De een ziet z'n ongewenste dood zo ongeveer overal en altijd en de andere ziet de dood als enige oplossing ondanks een voor buitenstaanders weinig verkeerd leven. Nee, ik ga me niet bezig houden hoe het allemaal werkt, zeker niet bij anderen. Heb genoeg met mezelf te stellen. Maar verhangen? Hij had zo een doosje beta-blockers kunnen krijgen. Drank zal ie zelf genoeg in huis hebben gehad.
Ja, ondanks alles houdt het me bezig en daar heb ik weinig trek in. Als je die grens overgaat is geen terug meer. Voor die tijd zou ik graag nog een beetje genieten van de vruchten van de verkoop.
dinsdag 12 augustus 2014
Bezinking
Gedaan wat gedaan moest worden. Zelfs wat extra tijd voor onverwachtse, niet vooraf bedachte ontspanning. En dan terug op het honk met een 'is dat hèt?'-gevoel. Is dat alles? Een beetje om je heen kijken en nergens koud of warm van worden. Niet van wat zou moeten zijn. Niet van wat gewenst is. En niet van wat almaar blijft struikelen. Een oprechte verdwazing in 360º.
Het kan natuurlijk gewoon de vertraagde loskoppeling in het schakelproces zijn, maar ik verdenk het van meer. Een van iedere franje ontdane doorkijkje naar een van onzinnigheden verloste wereld. Wat doe ik hier? Waarom ben ik niet daar? Waar is het mis gegaan? En nog wat van dat soort gapende deuren.
Zolang je jezelf middenin de bezigheid weet te houden, is ieder gebrek aan zinnigheid acceptabele onzin. Stap je er net naast komt de waanzin vol binnen gerold. Het is het een of het ander. Je gelooft erin of ben bereid te accepteren, dat er geen moer van klopt. Een beetje van het een en ook wat van het ander werkt niet. Dat weet je. Dat stop je weg. Maar verdwijnen wil het niet. Kan het niet. Het is het enige, dat zin zou kunnen geven. En om de zin gaat het toch, niet? Dat het allemaal onzin is en nergens hout snijdt, daar moet je gewoon vooraf niet mee bezig zijn. En een achteraf is er op een gegeven toch niet meer.
Het kan natuurlijk gewoon de vertraagde loskoppeling in het schakelproces zijn, maar ik verdenk het van meer. Een van iedere franje ontdane doorkijkje naar een van onzinnigheden verloste wereld. Wat doe ik hier? Waarom ben ik niet daar? Waar is het mis gegaan? En nog wat van dat soort gapende deuren.
Zolang je jezelf middenin de bezigheid weet te houden, is ieder gebrek aan zinnigheid acceptabele onzin. Stap je er net naast komt de waanzin vol binnen gerold. Het is het een of het ander. Je gelooft erin of ben bereid te accepteren, dat er geen moer van klopt. Een beetje van het een en ook wat van het ander werkt niet. Dat weet je. Dat stop je weg. Maar verdwijnen wil het niet. Kan het niet. Het is het enige, dat zin zou kunnen geven. En om de zin gaat het toch, niet? Dat het allemaal onzin is en nergens hout snijdt, daar moet je gewoon vooraf niet mee bezig zijn. En een achteraf is er op een gegeven toch niet meer.
Achteraf
Wat een andere dag weer. Gisteren richting de top, vandaag de andere kant op of beter helemaal geen kant op. De verrassende afwisseling van het bestaan. Troost me met het feit, dat het erger, veel erger is geweest. Als ik dan lees, dat iemand als Robin Williams het bijltje er definitief bij neergegooid heeft, dan weet ik zeker, dat ondanks alle pogingen, die door menig medicus zijn ondernomen, ik niet depressief ben geweest een paar jaar geleden. Kwalijke manier van doen, dat hele circus met farmaceutenfans. Zelfs mij hadden ze bijna overtuigd, al heeft dat maar een paar weken geduurd.
Natuurlijk ben ik het meermaals goed zat geweest. Niet raar, dat het leven (even) allebehalve leuk was. Maar om de ondersteuning dan te beperken tot een enkeltje medicijnenverslaving, is kwalijke gemakszucht. Gelukkig heb ik een hekel aan gemakzucht. Zou zo mijn redding kunnen zijn geweest. Nooit in een gevaarlijke afwisseling van alcohol en pillen terecht kunnen komen, wanhopig verlangend naar de werking van één van beide en dan afgeserveerd worden door de combi. Doe mij maar gewoon een gezonde kater!
Natuurlijk ben ik het meermaals goed zat geweest. Niet raar, dat het leven (even) allebehalve leuk was. Maar om de ondersteuning dan te beperken tot een enkeltje medicijnenverslaving, is kwalijke gemakszucht. Gelukkig heb ik een hekel aan gemakzucht. Zou zo mijn redding kunnen zijn geweest. Nooit in een gevaarlijke afwisseling van alcohol en pillen terecht kunnen komen, wanhopig verlangend naar de werking van één van beide en dan afgeserveerd worden door de combi. Doe mij maar gewoon een gezonde kater!
Stijfjes
Lekker bezig en dan één beweging teveel maken. Vooral verkeerd, maar ik had 'm beter helemaal niet kunnen maken. Moeilijk in te schatten, want het was geen bijzondere beweging, hoewel mijn rug er fors tegen protesteerde. Goeiemorgen. Zo kennen we ons, het, de omstandigheden weer. Iets moet altijd weer op het meest ongewenste ogenblik dwars gaan zitten, liggen, hangen of staan.
Wordt lachen vandaag, want wil ik niet weer door een onkruidentuin maar over terrassen het huis kunnen verlaten en potentiële kopers, mochten ze verschijnen, binnen laten, dan moet ik gezien de voorspellingen vandaag spuiten. Dat begint iedere rondje met een kilo of 15 op de rug en vermindert gaandeweg tot de 2-3 kilo van de spuit zelf. Dat alles een keer of 5-6 in ongeveer een dagdeel tijd. Mocht me dat lukken, en dat zal wel moeten, dan kan ik morgen òf helemaal niet meer mijn bed uitkomen òf het lijkt nu allemaal erger dan het is. Eén troost; met zo'n rug hangt het ook niet lekker op een terras.
Wordt lachen vandaag, want wil ik niet weer door een onkruidentuin maar over terrassen het huis kunnen verlaten en potentiële kopers, mochten ze verschijnen, binnen laten, dan moet ik gezien de voorspellingen vandaag spuiten. Dat begint iedere rondje met een kilo of 15 op de rug en vermindert gaandeweg tot de 2-3 kilo van de spuit zelf. Dat alles een keer of 5-6 in ongeveer een dagdeel tijd. Mocht me dat lukken, en dat zal wel moeten, dan kan ik morgen òf helemaal niet meer mijn bed uitkomen òf het lijkt nu allemaal erger dan het is. Eén troost; met zo'n rug hangt het ook niet lekker op een terras.
maandag 11 augustus 2014
Actief
Joepie! We mochten weer vandaag. Gras en meer. Beide gedaan en het daar niet bij gelaten. Knap, dus. Bravo!. Als je niet beter zou weten, zou je denken, dat het zowaar misschien eens een keertje zou lukken. Schakelen zonder gehik.
Voorlopig nog geen blik op de weersvoorspelling geworpen. Geen neiging tot haast dus, noch de verleiding om de boel rustig ff de boel te laten. Afgewassen, haren gezogen, opgeruimd, gras bijeen geharkt en bramenzooi verfikt. Gewoon, alsof het doodnormale maandagse bezigheden waren. Als dat zo doorgaat van de week, wordt het een raar weekje. Ik denk niet, dat ik me ongerust hoef te maken. Mocht het eens tegen alle, op ervaring gebaseerde verwachtingen in geen problemen geven, denk ik, dat ik daar best mee overweg kan. Het kan tenslotte niet altijd ellende zijn. Is wennen, geef ik toe, maar dat is het leven.
Voorlopig nog geen blik op de weersvoorspelling geworpen. Geen neiging tot haast dus, noch de verleiding om de boel rustig ff de boel te laten. Afgewassen, haren gezogen, opgeruimd, gras bijeen geharkt en bramenzooi verfikt. Gewoon, alsof het doodnormale maandagse bezigheden waren. Als dat zo doorgaat van de week, wordt het een raar weekje. Ik denk niet, dat ik me ongerust hoef te maken. Mocht het eens tegen alle, op ervaring gebaseerde verwachtingen in geen problemen geven, denk ik, dat ik daar best mee overweg kan. Het kan tenslotte niet altijd ellende zijn. Is wennen, geef ik toe, maar dat is het leven.
zondag 10 augustus 2014
Terugweg
Dat was het dan weer ..... Ontbijt in de herhaling, rekening vereffenen en bye, bye, zwaai, zwaai. Komt niet zovaak voor, dat verblijf en dineren niet de grootste kostenpost blijken bij vertrek.
Aansluitend met de koffers op wieltjes afdalen in de parkeergarage. Is ook zoiets, dat een paar jaar geleden ineens definitief is veranderd. Als je tegenwoordig nog iemand een tas zit sjouwen, kijk je onwillekeurig welk wiel kapot moet zijn gegaan. Stom dat niemand in 1800-zoveel, dat van die wieltjes heeft bedacht. Toen werd reizen ineens populair, maar was er natuurlijk nog het personeel en de kruiers, die je hebben en houden achter je aan sleepten. Ik heb ze weleens gemist die kruiers, maar nu niet meer. Al zijn trappen bij al het moderne gemak nog steeds vervelende obstakels.
Garage uit, binnenstad uit, snelweg op, een vier-, vijftal keer doorbijten, een sanitaire stop en dan kan het verlangen hernieuwd aan z'n opbouw beginnen.
Aansluitend met de koffers op wieltjes afdalen in de parkeergarage. Is ook zoiets, dat een paar jaar geleden ineens definitief is veranderd. Als je tegenwoordig nog iemand een tas zit sjouwen, kijk je onwillekeurig welk wiel kapot moet zijn gegaan. Stom dat niemand in 1800-zoveel, dat van die wieltjes heeft bedacht. Toen werd reizen ineens populair, maar was er natuurlijk nog het personeel en de kruiers, die je hebben en houden achter je aan sleepten. Ik heb ze weleens gemist die kruiers, maar nu niet meer. Al zijn trappen bij al het moderne gemak nog steeds vervelende obstakels.
Garage uit, binnenstad uit, snelweg op, een vier-, vijftal keer doorbijten, een sanitaire stop en dan kan het verlangen hernieuwd aan z'n opbouw beginnen.
Evenwicht
De avond is gereserveerd. Geen gezoek vandaag. Een oud pand ergens op een hoek tussen Capitole en Garonne. Van binnen compleet gestript en van moderne elementen (H-balken) voorzien om de boel te verstevigen. Een vrijwel compleet glazen gevel, bediening in het zwart en idem het stalen meubilair. Geen franje, strak, functioneel met respect voor de eeuwenoude basis.
Eigenlijk zou ik hetzelfde van de keuken kunnen zeggen. In tegenstelling tot de tent van gisteren zag het hier niet alleen goed uit, het klopte ook nog allemaal en dat voor slechts tweedederde van het bedrag op de rekening van de concurrent.
Geen menukaart maar een A4-print per dag en een sympathiek geprijsde wijnkaart met niet alleen Metro-wijnen erop. Begonnen met een roerei met truffel en een gaspacho met gedroogde tomaten en oranje kaas, mimolette. Vervolgens perfect kalfsvlees en een net iets te lang in de pan gelegen stuk tonijn. De begeleidende ingrediënten waren goed gekozen, maar vraag me niet wat het was. Blijft toch een beetje bijzaak. Tot slot een ijsconstructie met caramel en een streekkaas die mij onbekend was (en is) met rode bessen en walnoten. Uitstekende koffie en iets om de spijsvertering te ondersteunen. Mooi geheel op een mooie plek. Jammer alleen van bedieningstempo, dat was helaas op lunchtijd blijven staan.
Eigenlijk zou ik hetzelfde van de keuken kunnen zeggen. In tegenstelling tot de tent van gisteren zag het hier niet alleen goed uit, het klopte ook nog allemaal en dat voor slechts tweedederde van het bedrag op de rekening van de concurrent.
Geen menukaart maar een A4-print per dag en een sympathiek geprijsde wijnkaart met niet alleen Metro-wijnen erop. Begonnen met een roerei met truffel en een gaspacho met gedroogde tomaten en oranje kaas, mimolette. Vervolgens perfect kalfsvlees en een net iets te lang in de pan gelegen stuk tonijn. De begeleidende ingrediënten waren goed gekozen, maar vraag me niet wat het was. Blijft toch een beetje bijzaak. Tot slot een ijsconstructie met caramel en een streekkaas die mij onbekend was (en is) met rode bessen en walnoten. Uitstekende koffie en iets om de spijsvertering te ondersteunen. Mooi geheel op een mooie plek. Jammer alleen van bedieningstempo, dat was helaas op lunchtijd blijven staan.
zaterdag 9 augustus 2014
Passen
Uitstel gelukt tot na de lunch. Tapas noemden ze het. Het was al vreemd, dat ik niks te kiezen had. Wat uiteindelijk voorgeschoteld werd was gewoon een of andere salade. Met een beetje fantasie kon je er verschillende hapjes in zien, maar met tapas had dit in de verste verte niks te maken. En dan sangria van witte wijn ... Na ja, het was fris, te zoet en het erbij geserveerde water gelukkig goed koud en chloorvrij.
Met gevulde maag gingen de remmen los. Bij het toeristentreintje heb ik de boot af kunnen houden, bij de winkels was dat onmogelijk. Niet in de laatste plaats omdat mij de keuze van de uitverkoren verkoopgelegenheden niet duidelijk was. Enig logica was er niet in de ontdekken. Had ik moeten wedden, zou ik een hoop geld verloren hebben. Niet dat het nu een goedkope middag was, maar voor iedere inzet kreeg ik een tasje terug om te dragen...
De wonderlijke wereld van kleding- en schoenenwinkels. Ik weet niet, welke variant ik het meest hopeloos vind. En dan ook nog (of weer of nog steeds) uitverkoop. Rekken vol met ongesorteerd aanbod bij de kleding en tafels vol bij de schoenen. Het zou aan mij niet besteed zijn. Killing. Het is alweer ruim een jaar geleden, dat ik mezelf er aan blootgesteld heb en voorlopig hoeft het gelukkig nog niet, behalve dan als ja en nee knikkende jury.
Met gevulde maag gingen de remmen los. Bij het toeristentreintje heb ik de boot af kunnen houden, bij de winkels was dat onmogelijk. Niet in de laatste plaats omdat mij de keuze van de uitverkoren verkoopgelegenheden niet duidelijk was. Enig logica was er niet in de ontdekken. Had ik moeten wedden, zou ik een hoop geld verloren hebben. Niet dat het nu een goedkope middag was, maar voor iedere inzet kreeg ik een tasje terug om te dragen...
De wonderlijke wereld van kleding- en schoenenwinkels. Ik weet niet, welke variant ik het meest hopeloos vind. En dan ook nog (of weer of nog steeds) uitverkoop. Rekken vol met ongesorteerd aanbod bij de kleding en tafels vol bij de schoenen. Het zou aan mij niet besteed zijn. Killing. Het is alweer ruim een jaar geleden, dat ik mezelf er aan blootgesteld heb en voorlopig hoeft het gelukkig nog niet, behalve dan als ja en nee knikkende jury.
Okselfris.
Aangezien de ervaring heeft geleerd, dat voor twaalven weinig in de stad valt te beleven, alle tijd genomen om de ogen te openen en het lijf te verfrissen. Als zo vaak was ook hier de douche weer het probleem. Kranen met hendels zijn misschien vormgevingstechnisch een aardigheidje, maar als de hendels elkaar in de weg zitten kan dat gevolgen hebben voor de watertoevoer. Hetgeen het geval was. Ander foutje was, dat je de hendel van het warme water vanwege de hefboomwerking simpelweg met kop en al losschroefde, als je de kraan dichtdraaide ..... Deze had ik nog niet gehad. Volgende keer mijn gereedsschapkist en sortering rubbertjes niet vergeten.
Ontbijt is altijd rijkelijk en zeer gevarieerd, zeker voor iemand die eigenlijk alleen koffie drinkt 's morgens. Maar welk een vreugde .... ergens in de afgelopen maanden hebben ze een profesionele nespresso-machine gekocht. Een beetje zunnig maar geen warmgehouden koffie meer uit zo'n 10 liter geval. Nu de ontbijtzaal nog in omvang verdubbelen en ook het ontbijt past bij het aantal sterren.
Net na twaalven begonnen aan een tocht door de stad. Mezelf niet direct de winkels aangedaan en daarvoor een route langs de Garonne en een stel kerken genomen. Nog nooit van mijn leven zoveel kerken van binnen gezien als de afgelopen twee jaar. En overal kaarsjes branden .... Nooit gevraagd met welke intentie, maar de verkoop kan het niet zijn.
Ontbijt is altijd rijkelijk en zeer gevarieerd, zeker voor iemand die eigenlijk alleen koffie drinkt 's morgens. Maar welk een vreugde .... ergens in de afgelopen maanden hebben ze een profesionele nespresso-machine gekocht. Een beetje zunnig maar geen warmgehouden koffie meer uit zo'n 10 liter geval. Nu de ontbijtzaal nog in omvang verdubbelen en ook het ontbijt past bij het aantal sterren.
Net na twaalven begonnen aan een tocht door de stad. Mezelf niet direct de winkels aangedaan en daarvoor een route langs de Garonne en een stel kerken genomen. Nog nooit van mijn leven zoveel kerken van binnen gezien als de afgelopen twee jaar. En overal kaarsjes branden .... Nooit gevraagd met welke intentie, maar de verkoop kan het niet zijn.
Stappen
Na verfrissend onweergeweld en een lekkere, maar naar later zou blijken, niet zo aansprekende maaltijd vanwege de missende evenwichtigheid, tegen middernacht richting bed geslenterd door de slingerende straatjes. Onderweg nog een slaapmuts gescoord. Overbodig maar aangenaam. Dat gaat toch anders naar bed, dan dat je om een uur of negen 's avonds denkt "Wat zou ik nou gaan doen?" en bij gebrek aan beter het bed als beste alternatief overblijft??
Geen gek idee om nog wat ommetjes door de naar de nacht neigende stad te maken. Zou best kunnen. Zelfs alleen. Nog niet voor alles is een vorm gevonden en ik loop op schoenen, die daar ook geschikt voor zijn. Zou nooit op het idee komen om schoenen aan te schaffen, die nauwelijks voor meer geschikt zijn, dan om mee te zitten. Maar het bestaat. Gelukkig was me dat al bekend.
Een avond als deze zou moeten uitklinken, als een nachtkaars, maar dan bewust. Ineens is er zo'n gedachtenflard met een filosofische tint. Moeilijke onderwerpen, heftige gesprekken, eindeloos gelul en dat lang geleden. Vooral lang geleden. Voor de tijd van de relativering, al kan ik me niet herinneren, dat die er ooit niet is geweest. Maar nog steeds geïnteresseerd! Mis dat vaak bij anderen. Die hebben hun kruit zeker al verschoten ...... Bedtijd .... Hup!
Geen gek idee om nog wat ommetjes door de naar de nacht neigende stad te maken. Zou best kunnen. Zelfs alleen. Nog niet voor alles is een vorm gevonden en ik loop op schoenen, die daar ook geschikt voor zijn. Zou nooit op het idee komen om schoenen aan te schaffen, die nauwelijks voor meer geschikt zijn, dan om mee te zitten. Maar het bestaat. Gelukkig was me dat al bekend.
Een avond als deze zou moeten uitklinken, als een nachtkaars, maar dan bewust. Ineens is er zo'n gedachtenflard met een filosofische tint. Moeilijke onderwerpen, heftige gesprekken, eindeloos gelul en dat lang geleden. Vooral lang geleden. Voor de tijd van de relativering, al kan ik me niet herinneren, dat die er ooit niet is geweest. Maar nog steeds geïnteresseerd! Mis dat vaak bij anderen. Die hebben hun kruit zeker al verschoten ...... Bedtijd .... Hup!
vrijdag 8 augustus 2014
Smaken
Zoals voor vertrek al geschreven, is de betekenis van Toulouse in een paar kleine dingen te vangen. Aanwezigheid, mensen & genieten. Dat kan rondlopend en zittend, als hoofdbezigheid of bijkomstig, als passant of aan de slag. Het kan uren, dagen, weken en waarschijnlijk makkelijk langer ook. Het had deze keer gerust een dag of wat langer gekund, als de honden er niet waren geweest. Maar ...: "In die Kürze liegt die Würze." Geen moment verveling. Verlangen naar meer. Bevestiging van het gewenste. Kortom, het had nauwelijks beter gekund.
Was ik in mijn eentje geweest zou ik een winkel met kookspul hebben bezocht, een zaak of twee met muziek, de étalages van menig BD-winkel (Bandes Dessinées ... stripboeken) hebben bewonderd maar me niet laten verleiden en veel, erg veel terrassen hebben 'gekeurd'. Nu ben ik wel in de kookspullenwinkel geweest en heb wat étalages met plaatjes in het voorbijgaan bekeken maar voor de rest was het kledingwinkel in, schoenenwinkel uit, door zaken met geuren en kleurtjes en sindskort krijgt ook huishoudtextiel de nodige aandacht. Zo zie je weer dingen, die je dacht voorgoed kwijt te zijn. Laat ik de rest in het midden laten.
De derde stop was eindelijk op het Capitole. Niet van belang anders dan voor de statistieken. De rest van de avond had ik kunnen blijven zitten, in het geval ik graag nat had willen worden. Kijkstof genoeg. Alle denkbare kleuren, vormen, gemoedstoestanden, aankledingen, lokali of toeristen. Gelukkig zijn mensen (erg) rare wezens.
Was ik in mijn eentje geweest zou ik een winkel met kookspul hebben bezocht, een zaak of twee met muziek, de étalages van menig BD-winkel (Bandes Dessinées ... stripboeken) hebben bewonderd maar me niet laten verleiden en veel, erg veel terrassen hebben 'gekeurd'. Nu ben ik wel in de kookspullenwinkel geweest en heb wat étalages met plaatjes in het voorbijgaan bekeken maar voor de rest was het kledingwinkel in, schoenenwinkel uit, door zaken met geuren en kleurtjes en sindskort krijgt ook huishoudtextiel de nodige aandacht. Zo zie je weer dingen, die je dacht voorgoed kwijt te zijn. Laat ik de rest in het midden laten.
De derde stop was eindelijk op het Capitole. Niet van belang anders dan voor de statistieken. De rest van de avond had ik kunnen blijven zitten, in het geval ik graag nat had willen worden. Kijkstof genoeg. Alle denkbare kleuren, vormen, gemoedstoestanden, aankledingen, lokali of toeristen. Gelukkig zijn mensen (erg) rare wezens.
Achterstevoren
Twee à drie dagen weg is tekort om tussendoor naar het toetsenbord te grijpen. In mijn eentje was het misschien nog wel gelukt, ergens op een terras of aan tafel, nu niet. Dit stukje zit dus a-chronologische en de rest is een kwestie van opvullen achteraf. Nadrukkelijk OPvullen en niet INvullen. Ik ben geen zweefteefje en wens dat ook niet te worden.
Vrijdagmiddag, 14:59 ontrolde Toulouse zich voor mijn voeten. Rit achter de rug. Dreigende noodweren over zien trekken. Auto opgeborgen. Koffer(s) in de kamer gedropt en dat gedaan waarvoor we gekomen waren: de stad in. Stadse geuren opsnuiven. Mensenmassa's aanschouwen. Overdaad aan overbodigs bewonderen. Verlekkeren. Verwennen. Genieten.
Prachtig weer, maar verkeerd warm. Een gevoel dat bij iedere in- en uitgang werd herbevestigd. Steeds weer van uit de droge koelte van de winkel of horecagelegenheid de klamme warmte van naderend onweer in. Het maakte dorstiger dan de aanwezigheid ter plekke normaal al doet.
In de avond op de bonnefooi eetgelegenheden langs gegaan opzoek naar de juiste keuken gecombineerd met een aantrekkelijke entourage. Dat iedereen massaal buiten zat, leek me enigszins misplaatst optimistisch. Jammer, dat ik de taferelen niet van afstand heb kunnen gadeslaan, toen het onweer werkelijk losbarste. Een douche was er een pisstraaltje bij wat toen naar beneden kwam. Ik genoot net van een wat vreemd, bijna fluoriserend groengekleurde komkommermousse met gamba's, een vleugje vanille en iets met brood en tomaten .... Prettig als je dan gewoon kunt zitten blijven en de wijn niet ongewild verdund raakt door hemelwater.
Vrijdagmiddag, 14:59 ontrolde Toulouse zich voor mijn voeten. Rit achter de rug. Dreigende noodweren over zien trekken. Auto opgeborgen. Koffer(s) in de kamer gedropt en dat gedaan waarvoor we gekomen waren: de stad in. Stadse geuren opsnuiven. Mensenmassa's aanschouwen. Overdaad aan overbodigs bewonderen. Verlekkeren. Verwennen. Genieten.
Prachtig weer, maar verkeerd warm. Een gevoel dat bij iedere in- en uitgang werd herbevestigd. Steeds weer van uit de droge koelte van de winkel of horecagelegenheid de klamme warmte van naderend onweer in. Het maakte dorstiger dan de aanwezigheid ter plekke normaal al doet.
In de avond op de bonnefooi eetgelegenheden langs gegaan opzoek naar de juiste keuken gecombineerd met een aantrekkelijke entourage. Dat iedereen massaal buiten zat, leek me enigszins misplaatst optimistisch. Jammer, dat ik de taferelen niet van afstand heb kunnen gadeslaan, toen het onweer werkelijk losbarste. Een douche was er een pisstraaltje bij wat toen naar beneden kwam. Ik genoot net van een wat vreemd, bijna fluoriserend groengekleurde komkommermousse met gamba's, een vleugje vanille en iets met brood en tomaten .... Prettig als je dan gewoon kunt zitten blijven en de wijn niet ongewild verdund raakt door hemelwater.
Binnenkomst
Heerlijk is het om een stad van niet gering formaat binnen te rijden alsof je het dagelijks of tenminste wekelijks doet. De juiste afslagen, voorsorteren ver voor de borden erom vragen, geen aarzelingen, geduld waar het niet anders kan en pushen waar nodig. Het compenseert ruimschoots de stadse ergernissen van veel te veel auto's, onhandige bussen, aggressief gemotoriseerde tweewielers, hopeloze fietsers en zich onaantastbaar achtende voetgangers.
Het blijft raar, dat je voor de buitenring moet kiezen om in het centrum te komen. Maar na wat bochten rij je langs eeuwenoude platanen op de kant van het Canal du Midi. Voor mij voelde het bijna als een thuiskomst aan. Kan wat overdreven overkomen, maar verbaasde me niks na de andere emoties, die eerder op de dag al over me heen gedenderd waren en het autorijden bijna tot een ongewenste uitdaging wisten te maken. Niet een van de stabielste dagen vandaag. Maaaaaar zonder noemenswaardig vertraging aangekomen en het laatste stuk door de stad was werkelijk aangenaam. Blijft hopen dat ze bereikbaarheid van de garage onder het Capitole vereenvoudigen of misschien ook maar niet. De voetgangers lopen je de laatste kilometer wel erg in de weg. Misschien is dat een tol, die betaald moet worden. Was ooit anders.
De parkeergarage is tegenwoordig voor het publiek toegankelijk vanaf -2. Met een Fiat 500, zelfs de moderne variant, is dat afdalen en oprijden geen enkel problemen. Met mijn formaat auto en erger werkt dat ietsje anders. De sporen daarvan zijn zichtbaar over de gehele lengte van de muren aan weerszijden van de cirkelgang naar beneden resp. omhoog. Zonder deuken of lakschade een paar minuten later mijn kar achteruit weggezet. Lopen geblazen .... zoals ik dat het grootste deel van mijn (stadse) leven heb gedaan.
Het blijft raar, dat je voor de buitenring moet kiezen om in het centrum te komen. Maar na wat bochten rij je langs eeuwenoude platanen op de kant van het Canal du Midi. Voor mij voelde het bijna als een thuiskomst aan. Kan wat overdreven overkomen, maar verbaasde me niks na de andere emoties, die eerder op de dag al over me heen gedenderd waren en het autorijden bijna tot een ongewenste uitdaging wisten te maken. Niet een van de stabielste dagen vandaag. Maaaaaar zonder noemenswaardig vertraging aangekomen en het laatste stuk door de stad was werkelijk aangenaam. Blijft hopen dat ze bereikbaarheid van de garage onder het Capitole vereenvoudigen of misschien ook maar niet. De voetgangers lopen je de laatste kilometer wel erg in de weg. Misschien is dat een tol, die betaald moet worden. Was ooit anders.
De parkeergarage is tegenwoordig voor het publiek toegankelijk vanaf -2. Met een Fiat 500, zelfs de moderne variant, is dat afdalen en oprijden geen enkel problemen. Met mijn formaat auto en erger werkt dat ietsje anders. De sporen daarvan zijn zichtbaar over de gehele lengte van de muren aan weerszijden van de cirkelgang naar beneden resp. omhoog. Zonder deuken of lakschade een paar minuten later mijn kar achteruit weggezet. Lopen geblazen .... zoals ik dat het grootste deel van mijn (stadse) leven heb gedaan.
Idealiter
Vanmiddag koffie op het Capitole. Daarna zou ik eigenlijk weer terug kunnen rijden, omdat het maximaal haalbare gescoord is. De zaterdagochtendkoffie op dezelfde plek is al minder. Nog altijd wel leuk, zeker met de drukte van de markt voor je neus, maar toch minder glansrijk. De voorpret is minder. Het heeft het sleetse van de herhaling. De mogelijkheid ligt de hele tijd binnen loopafstand. Gewoon anders, dus.
Zit je er, kan het niet alle maar wel meerdere kanten op. Heb je de rust om te kijken of misschien zelfs te lezen? Wanneer was dat de laatste keer? Die leesrust? Kriebelt het en wil je verder, opzoek naar wat de plek je niet (meer) kan geven? Of ben je het zat, valt het tegen, wil je gewoon terug naar 'huis'. Een mens heeft vele mogelijkheden om het zichzelf naar zijn zin te maken of indien gewenst dwars te zitten.
De combinatie van omgevingsfactoren, die mij de mogelijkheid zou geven om mijn onrust op gewenste tijden uit te laten of deze net weg te laten kruipen, zijn niet zo eenvoudig te combineren. Ze zijn, hoe weinig verbazingwekkend ook, knap tegenstrijdig. Stad - land, terras - tuin, Tv - Pc, drukte - stilte, samen - alleen. Twee, naast elkaar gelegen, kleine landelijke woningen onder de rook, nièt de aanvliegroute van een grote stad. Wat zou ik dan nog te mekkeren hebben?
Zit je er, kan het niet alle maar wel meerdere kanten op. Heb je de rust om te kijken of misschien zelfs te lezen? Wanneer was dat de laatste keer? Die leesrust? Kriebelt het en wil je verder, opzoek naar wat de plek je niet (meer) kan geven? Of ben je het zat, valt het tegen, wil je gewoon terug naar 'huis'. Een mens heeft vele mogelijkheden om het zichzelf naar zijn zin te maken of indien gewenst dwars te zitten.
De combinatie van omgevingsfactoren, die mij de mogelijkheid zou geven om mijn onrust op gewenste tijden uit te laten of deze net weg te laten kruipen, zijn niet zo eenvoudig te combineren. Ze zijn, hoe weinig verbazingwekkend ook, knap tegenstrijdig. Stad - land, terras - tuin, Tv - Pc, drukte - stilte, samen - alleen. Twee, naast elkaar gelegen, kleine landelijke woningen onder de rook, nièt de aanvliegroute van een grote stad. Wat zou ik dan nog te mekkeren hebben?
Gesmeerd
Een vleugje noodzaak en alles rolt als vanzelfsprekend. Het lijkt de HB reclame wel ... Nog geen zeven uur en al geruime tijd in de beentjes. Alles grijpt in elkaar als een goed geöliede machine. Geen missers, zelfs geen schuivert. Klik-klak ... resultaat. Ieder onderdeel kent zijn of haar taakje en levert het gewenste resultaat op het juiste moment daar waar er net nog niet op gewacht wordt. Het voelt als foutloos rijden met de ogen dicht. Heerlijk is dat. Niet zonodig dat (auto)rijden maar als handelingen feilloos in elkaar overlopen. Geen misgrijpen. Niks dat stuk gaat. Niet weer terug moeten, omdat wat vergeten is. Etc. Een machine zou het vanochtend niet beter hebben kunnen doen en dat zijn dan meestal slecht korte, zich herhalende handelingen. Ook leuk om uren naar te kijken, maar dit geeft meer voldoening.
Jammer dat de koffie niet smaakte. Dat is perfect, hèt tegenwicht voor perfectie en maakt alles weer menselijk. Al met al een uitstekende start. De verdere invulling laat ik aan het verloop van de dag over. De wegen zijn gebaand. Dat hoef ik niet te doen. Ik hoef ze alleen te volgen. Ook hier zal nadenken overbodig zijn, net als het volgen van de borden enkel voor het ingesleten controle-mechanisme is. Ff weg .... Het gaat blijkbaar als vanzelf.
Jammer dat de koffie niet smaakte. Dat is perfect, hèt tegenwicht voor perfectie en maakt alles weer menselijk. Al met al een uitstekende start. De verdere invulling laat ik aan het verloop van de dag over. De wegen zijn gebaand. Dat hoef ik niet te doen. Ik hoef ze alleen te volgen. Ook hier zal nadenken overbodig zijn, net als het volgen van de borden enkel voor het ingesleten controle-mechanisme is. Ff weg .... Het gaat blijkbaar als vanzelf.
donderdag 7 augustus 2014
Zund
Alsof je een vullisbak leeg pleurt .... alleen daar zit in wat je kwijt wilt. Bij het betalen van de jaarlijkse verzekeringen is het gevoel van 'wegpleuren' er wel, maar geeft het legen weinig voldoening.
Bramen
As ik nou eens stop me al dit gezeur over wat maar niet wil vlotten, mijn koffers pak en vertrek. Behalve dat ik mezelf opscheep met een ongezonde aderlating, is me dit jaar duidelijk geworden, dat ik dat wel mag willen, maar het gewoon helmaal niet kan. Veertien dagen per maand terreinonderhoud is net te doen als het weer een beetje meewerkt. Ligt het weer dwars, dan gaat dat niet eens lukken.
Een jaar niet bijhouden is het begin van bramen. Twee jaar niet bijhouden is het begin van Doornroosje. Daarna kun je vergeten. Gisteren mezelf door braamstuweel heen gewerkt met de bosmaaier, waar ik vorig jaar nog gewoon met het maaimachien kon passeren. Een weinig blijmakende constatering. Zien wat dat meer gaat betekenen, dan het feit dat ik hier in feite niet weg kan, zolang de tent niet verkocht is.
Een griezelige gedachte. Ik heb al iets langer dan vandaag het idee te vertoeven in een luxe-gevangenis, maar nu is het net, alsof ik de deur achter me met een ijskoude klik in het slot hoor vallen. Een val is het geworden. En wat nu? Hier maar eens rustig over nadenken.
Een jaar niet bijhouden is het begin van bramen. Twee jaar niet bijhouden is het begin van Doornroosje. Daarna kun je vergeten. Gisteren mezelf door braamstuweel heen gewerkt met de bosmaaier, waar ik vorig jaar nog gewoon met het maaimachien kon passeren. Een weinig blijmakende constatering. Zien wat dat meer gaat betekenen, dan het feit dat ik hier in feite niet weg kan, zolang de tent niet verkocht is.
Een griezelige gedachte. Ik heb al iets langer dan vandaag het idee te vertoeven in een luxe-gevangenis, maar nu is het net, alsof ik de deur achter me met een ijskoude klik in het slot hoor vallen. Een val is het geworden. En wat nu? Hier maar eens rustig over nadenken.
Stimula
Weer een dag. Buien doucht het, dat kun je geen regen meer noemen. Daggie binnenwerk. Huishoudelijke bezigheden. Schakelen. Ik zie het lukken vandaag. Het kraakt en het piept maar het beweegt en het doet. Het niet-alleen zijn kost een hoop tijd, belemmert je in je vrijheden maar houdt je ook net iets makkelijker dan anders in beweging. Je gaat iets minder makkelijk zitten. Je gooit minder met petten. En je hoort af en toe ook nog dat je hard werkt, al weet je dat natuurlijk zelf het beste.
Aan de situatie zelf verandert het niks. Het geeft geen zin aan wat de zin is verloren. Potentiële kopers blijven niet verschijnen. En mijn motivatie blijft ver onder nul hangen. Op zich een raar gegeven. Kun je meer doen zonder dat je motivatie van de plaats komt? Blijkbaar of misschien ook weer niet. Motivatie en motivatie is niet altijd motivatie. Hier wordt, volgens mij, uit een ander vaatje getapt. Andere leverancier, zelfde soort middel, andere werkingstermijn. Maar wat maakt het uit, wat je in beweging brengt? Niets toch.
De ultieme en enige permanent werkende oppepper loopt ergens rond. Als iemand me nou een plezier wil doen, wijs dan die meneer en/of mevrouw ff waar ze moet(en) zijn, dan kan ik me eindelijk met dezelfde dingen bezig houden, maar op een geheel ander manier.
Aan de situatie zelf verandert het niks. Het geeft geen zin aan wat de zin is verloren. Potentiële kopers blijven niet verschijnen. En mijn motivatie blijft ver onder nul hangen. Op zich een raar gegeven. Kun je meer doen zonder dat je motivatie van de plaats komt? Blijkbaar of misschien ook weer niet. Motivatie en motivatie is niet altijd motivatie. Hier wordt, volgens mij, uit een ander vaatje getapt. Andere leverancier, zelfde soort middel, andere werkingstermijn. Maar wat maakt het uit, wat je in beweging brengt? Niets toch.
De ultieme en enige permanent werkende oppepper loopt ergens rond. Als iemand me nou een plezier wil doen, wijs dan die meneer en/of mevrouw ff waar ze moet(en) zijn, dan kan ik me eindelijk met dezelfde dingen bezig houden, maar op een geheel ander manier.
woensdag 6 augustus 2014
Bedoening
Meters bramen en ongeveer een jaar oud gras gemaaid. Weerbarstige stekels in meterslange scheuten en niet minder dwarsliggend plat gras. Eenmaal aan de rol dendert de diesel door. Je weet het en toch kost het elke keer weer het nodige interne beraad. Bijna zes uur heupwiegend de bosmaaier door het met bramen overwoekerde grasveld geleid. Morgen meer als niet -helaas, helaas- het weer omgeslagen zal zijn.
Het mist aan afstemming tussen vooruitgang in mijn vorderingen en de metéo. Of net niet?? Ben ik vandaag in beweging gekomen, omdat ik wist dat morgen een vervolg niet tot de mogelijkheden behoorde? Soms verdenk ik me daar wel van. Dan hou ik de frustratie van het opstarten dus zorgvuldig in stand. Zó gek ben ik nou ook weer niet. Toch? Maar desondanks ...
Werken, zweten, geen volle zon maar zonnig genoeg, het machine bedwingen en alles om je heen decimeren ... Het heeft wel wat. Altijd al gehad en nog steeds dus. 'Kunnen' zou het probleem niet (meer) zijn, het 'willen' heeft z'n beste tijd gehad. Desondanks is de aarzelende voldoening mooi meegenomen. Er wachten meer braamstruiken, wat heet ... braammuren en overjarig gras.
Tijd voor iets 'huisgestooktst' en dan soppen en plat. Mocht ik me morgen geradbraakt voelen, weet ik waar het vandaan komt.
Het mist aan afstemming tussen vooruitgang in mijn vorderingen en de metéo. Of net niet?? Ben ik vandaag in beweging gekomen, omdat ik wist dat morgen een vervolg niet tot de mogelijkheden behoorde? Soms verdenk ik me daar wel van. Dan hou ik de frustratie van het opstarten dus zorgvuldig in stand. Zó gek ben ik nou ook weer niet. Toch? Maar desondanks ...
Werken, zweten, geen volle zon maar zonnig genoeg, het machine bedwingen en alles om je heen decimeren ... Het heeft wel wat. Altijd al gehad en nog steeds dus. 'Kunnen' zou het probleem niet (meer) zijn, het 'willen' heeft z'n beste tijd gehad. Desondanks is de aarzelende voldoening mooi meegenomen. Er wachten meer braamstruiken, wat heet ... braammuren en overjarig gras.
Tijd voor iets 'huisgestooktst' en dan soppen en plat. Mocht ik me morgen geradbraakt voelen, weet ik waar het vandaan komt.
Herhaling
Er tegen aan maar weer. Verder waar ik gisteren gestopt ben. Letterlijk. De spullen staan, hangen en liggen er nog. Nieuwe draad erin, bijtanken en maaien maar. Voelt aan als verder rijden op de snelweg na een koffie- annex pleepauze. Mag toch werkelijk hopen, dat ik hier volgend jaar niet nog steeds dezelfde afkeer tentoon loop te spreiden. Maar goed, hoevaak heb ik al gedacht, dat ik de inboedel-/brandverzekering voor de laatste keer zou afsluiten? Morgen ga ik weer. Denk ik weer hetzelfde. En dan ..... dan hoop ik toch echt, dat het de aller-, aller-, allerallerlaatste keer is geweest.
Je ziet het onderwerp is alom tegenwoordig. Alles is ervan doordrenkt. Als dit mijn leven moet zijn, wordt het tijd om iets anders te bedenken. Nu kan dat nog opgelost worden met weekendjes weg, Cd'tje hier, dinnertje daar, maar het probleem met omkopen is, dat de ontvangsten wennen en het moment onvermijdelijk is, dat ze naar meer gaan smaken. En dan wordt het ingewikkeld. Cd's heb ik bijna zat, meer eten zit er absoluut niet in en weken weg klinkt aardig, maar werkt niet. Voorlopig maar eerst gras en dan zien we wel verder. Tijd voor Toulouse, denk ik.
Je ziet het onderwerp is alom tegenwoordig. Alles is ervan doordrenkt. Als dit mijn leven moet zijn, wordt het tijd om iets anders te bedenken. Nu kan dat nog opgelost worden met weekendjes weg, Cd'tje hier, dinnertje daar, maar het probleem met omkopen is, dat de ontvangsten wennen en het moment onvermijdelijk is, dat ze naar meer gaan smaken. En dan wordt het ingewikkeld. Cd's heb ik bijna zat, meer eten zit er absoluut niet in en weken weg klinkt aardig, maar werkt niet. Voorlopig maar eerst gras en dan zien we wel verder. Tijd voor Toulouse, denk ik.
Miaaauw!
Tsjoe. Een nacht als na twee flessen goedkope whisky. Zo stel ik ze me tenminste voor. Niet zoveel whisky-ervaring. Verder het mistige zicht van een katerige morgen. Dat dat kan van zo weinig is nauwelijks voorstelbaar. En om het geheel mooi af te ronden, voelt het lijf aan, alsof het een paar uur als boksbal heeft gefungeerd. Goeiemorgen, trouwens.
Het zal niet verbazen, dat we op dit moment dichterbij de twaalf dan de zeven zitten. Wat heb ik gisteren gedaan? Een van mijn mede-ego's rare dingen ondernomen? Ik herinner me alleen wat weinig vloeiend geschrijf, een paar uur bosmaaien, een Duvel tijdens het wachten op de technische keuring van de C5 en aansluitend koken, eten en een neervallend gordijn. Applaus staat me niet bij.
Het zal niet verbazen, dat we op dit moment dichterbij de twaalf dan de zeven zitten. Wat heb ik gisteren gedaan? Een van mijn mede-ego's rare dingen ondernomen? Ik herinner me alleen wat weinig vloeiend geschrijf, een paar uur bosmaaien, een Duvel tijdens het wachten op de technische keuring van de C5 en aansluitend koken, eten en een neervallend gordijn. Applaus staat me niet bij.
dinsdag 5 augustus 2014
Ontwaakt
Verder met mijn zooitje. De nachten vertonen meer en meer gaten. Ik stap redelijk wakker mijn nest uit. En iedere dag begint bijna iets vroeger.... Mooi gezegd, niet? Dat laatste schiet dus niet op. De voldoening moet tenslotte ergens vandaan komen. Mocht ik daarvoor de haan wakker willen maken, dan komt dat wel vanzelf.
Blik in de digitale pagina's van de ochtendkrant voegt weinig stimulans toe aan het begin van de dag. Vijfjarig schiet driejarig neer. Pantani's dood waarschijnlijk moord. En de ouders van de reeds vergane meisjes willen zich maar niet neerleggen bij verdwaling als doodsoorzaak. De dood is een raar iets. Als je niet van ouderdom de pijp uit gaat, is het maar wat moeilijk te accepteren. Vertel mij wat. Misschien moet ik me opwerpen als ervaringsdeskundige. In tegenstelling tot Rehwinkel en die doctorandus van een paar jaartjes of wat geleden heb ik de ellende niet zelf veroorzaakt. Gelukkig geen behoefte in die richting. Ik hoef niet zo nodig pretenties tentoon te spreiden. Laat staan mezelf overvoeren met verplichtingen. Genoeg onzinnigs gedaan in mijn leven. En als we het daar dan toch over hebben .... voorbij is het nog steeds niet.
Ok, dat pretentieloze wil wel lukken. Het is echter de vraag of een leven geheel zonder verplichtingen een haalbare kaart is. Ik heb daar meer en meer mijn twijfels over. Als het echter niet zonder kan dan maar zo min en aangenaam mogelijk, dunkt me. Maar goed, eerst maar eens de afwas ...
Blik in de digitale pagina's van de ochtendkrant voegt weinig stimulans toe aan het begin van de dag. Vijfjarig schiet driejarig neer. Pantani's dood waarschijnlijk moord. En de ouders van de reeds vergane meisjes willen zich maar niet neerleggen bij verdwaling als doodsoorzaak. De dood is een raar iets. Als je niet van ouderdom de pijp uit gaat, is het maar wat moeilijk te accepteren. Vertel mij wat. Misschien moet ik me opwerpen als ervaringsdeskundige. In tegenstelling tot Rehwinkel en die doctorandus van een paar jaartjes of wat geleden heb ik de ellende niet zelf veroorzaakt. Gelukkig geen behoefte in die richting. Ik hoef niet zo nodig pretenties tentoon te spreiden. Laat staan mezelf overvoeren met verplichtingen. Genoeg onzinnigs gedaan in mijn leven. En als we het daar dan toch over hebben .... voorbij is het nog steeds niet.
Ok, dat pretentieloze wil wel lukken. Het is echter de vraag of een leven geheel zonder verplichtingen een haalbare kaart is. Ik heb daar meer en meer mijn twijfels over. Als het echter niet zonder kan dan maar zo min en aangenaam mogelijk, dunkt me. Maar goed, eerst maar eens de afwas ...
maandag 4 augustus 2014
Hobbels
Wat gaan we doen? Het gras voor vandaag is gemaaid. Wat rest? De grote vragen des levens? Doen maar niet. Daar kun je alle kanten mee op zonder er iets mee op te schieten. Het doodsbesef zit er dank Yoland's plotselinge overlijden bij mij in geramd. Was het het enige 'litteken' geweest, zou ik er minder mee bezig zijn. Denk ik. Maar het setje (blijvende?) gevolgen speelt elkaar met regelmaat balletjes toe. Balletjes die ook gerust compleet uit het niets kunnen komen. Maar goed, daar wil ik het nu niet over hebben. Er zijn dingen die moeten slijten en er zijn zaken die verkocht moeten worden. Een wereld van verschil. Vreemd is, dat slijten sneller lijkt te gaan dan verkopen. Ik moet zeggen: verkopen langer blijkt te duren dan slijten. Subtiel, maar toch.
Door het wat langere verblijf in het Franse land, dan de afgelopen maanden bijna gewoonte is geworden, kan ik nu eindelijk meer doen. Kan. Zou kunnen. De mogelijkheid bestaat. Kortom er wordt weer gehikt. Ergens tegenaan gehikt. Drempelafkeer, al is dat (nog) geen Nederlands woord. Dat zou deels alle interne heisa van de afgelopen dagen kunnen verklaren. Zou kunnen. Alles voorbij het kort houden van het gras is de ontkenningsfase niet of nauwelijks ontstegen. Alles voorbij het gras had ik gehoopt, dat aan mij voorbij zou gaan. Hardnekkig, hè!? En eigenlijk dat hele gras en alle bijkomende extra's ook.
Het gras is niet gelukt. Die bijkomende extra's gaan duidelijk ook niet lukken. Doorbijten maar weer. Teleurstellend, maar het is niet anders.
Door het wat langere verblijf in het Franse land, dan de afgelopen maanden bijna gewoonte is geworden, kan ik nu eindelijk meer doen. Kan. Zou kunnen. De mogelijkheid bestaat. Kortom er wordt weer gehikt. Ergens tegenaan gehikt. Drempelafkeer, al is dat (nog) geen Nederlands woord. Dat zou deels alle interne heisa van de afgelopen dagen kunnen verklaren. Zou kunnen. Alles voorbij het kort houden van het gras is de ontkenningsfase niet of nauwelijks ontstegen. Alles voorbij het gras had ik gehoopt, dat aan mij voorbij zou gaan. Hardnekkig, hè!? En eigenlijk dat hele gras en alle bijkomende extra's ook.
Het gras is niet gelukt. Die bijkomende extra's gaan duidelijk ook niet lukken. Doorbijten maar weer. Teleurstellend, maar het is niet anders.
Verders
De ochtend alweer voorbij. Iets van twee uur door het bos gestuind in de hoop enige cantharellen te vinden. Behalve dat het dit jaar schijnbaar niet goed zit met de afwisseling van warm en vocht, lopen er natuurlijk meer mensen te zoeken. Dat het niet hun eigen terrein is, maakt hen in deze weinig uit. Ik zou toch eens bloemen moeten gaan plukken in de tuinen van die paddestoelbietsers. Weet wel zeker, dat dan ineens andere geluiden de boventoon zullen voeren. Maar goed, dat is nu niet meer het moment om me daar druk over te maken. Daarbij weet ik meestal wel iets te vinden, omdat ik de gebaande paden links laat liggen. Zo ook nu. Genoeg voor een omelette of twee en anders een serieuzer gerecht. Zoiets als ree. De diepvries moet tenslotte leeg voor het begin van het aankomende jachtseizoen. Het eerste ree heeft al het loodje gelegd als zomerse uitzondering.
Tijd voor de (verlate) lunch en aansluitend zou een siësta niet verkeerd zijn. Past voor geen meter in de planning. Maar stel je bent er morgen niet meer, wat zou dan beter aanvoelen? Die siësta of een kortgeschoren dijk? Achteraf voelen doe je dan niks meer, dus dat is kul. Ga je voor jezelf of voor je nabestaanden? Opruimen. De ander(en) niet aandoen waar ikzelf mee opgezadeld ben (geweest). De weerzin tegen opruimen wordt daardoor niet verklaarbaar.....
Tja, waar je zo op maandagmiddag in verstrikt kunt raken, terwijl je net op het punt staat iets van een lunch bij elkaar te verzinnen. Salade ... laat ik daar eens over nadenken.
Tijd voor de (verlate) lunch en aansluitend zou een siësta niet verkeerd zijn. Past voor geen meter in de planning. Maar stel je bent er morgen niet meer, wat zou dan beter aanvoelen? Die siësta of een kortgeschoren dijk? Achteraf voelen doe je dan niks meer, dus dat is kul. Ga je voor jezelf of voor je nabestaanden? Opruimen. De ander(en) niet aandoen waar ikzelf mee opgezadeld ben (geweest). De weerzin tegen opruimen wordt daardoor niet verklaarbaar.....
Tja, waar je zo op maandagmiddag in verstrikt kunt raken, terwijl je net op het punt staat iets van een lunch bij elkaar te verzinnen. Salade ... laat ik daar eens over nadenken.
1400
Mooi getal. De berichten tikken door. Laat het een prettige voorbode van onverwacht mooie momenten zijn. En zou ik dan mogen kiezen??
Beginnen
Nieuwe week, oude uitdagingen. Weer een paar dagen zon en dan minder. Dus eerst buiten en dan binnen? Ach, we zien wel. De motor loopt, al is het niet van harte. Het pruttelt, steunt en kreunt. Een gezonde afkeer van onzinnig bezig zijn. Is geheel anders dan vastgedraaid zitten in ongevraagde denkprocessen. Niet dat het veel uitmaakt voor het resultaat. Zat ben ik het toch en dat zal zo blijven ook. Dus ook de noodzakelijke aanzwengelingen zijn lang en breed platgetrapte paden. Beetje duwen en trekken, wat paaien en uiteindelijk domweg omkopen: "Als .... dan ..."
Drie dagen is net te overzien. Te kort om te lang te aarzelen. Geen ruimte voor groots uitgevallen goede voornemens. Lekker "met de voeten in de modder" en laat dat 'lekker' maar weg. Voor mijn eigen voldoening zouden een of twee dagen stug doordieselen niet verkeerd zijn. Niet dat het iets uitmaakt op het grote geheel. De inzet is met pijn en moeite kosmetisch te noemen. Het is pompem om net niet te verzuipen. Niet mijn favoriete bezigheidstherapie. De kringetjes, die ik maak, worden steeds kleiner. Het stoten van mijn hoofd gebeurt steeds vaker.
Het is niet het moment om met de vraag bezig te zijn, desalniettemin stelt ie zich: "Hoelang ga ik dit nog volhouden?"
Drie dagen is net te overzien. Te kort om te lang te aarzelen. Geen ruimte voor groots uitgevallen goede voornemens. Lekker "met de voeten in de modder" en laat dat 'lekker' maar weg. Voor mijn eigen voldoening zouden een of twee dagen stug doordieselen niet verkeerd zijn. Niet dat het iets uitmaakt op het grote geheel. De inzet is met pijn en moeite kosmetisch te noemen. Het is pompem om net niet te verzuipen. Niet mijn favoriete bezigheidstherapie. De kringetjes, die ik maak, worden steeds kleiner. Het stoten van mijn hoofd gebeurt steeds vaker.
Het is niet het moment om met de vraag bezig te zijn, desalniettemin stelt ie zich: "Hoelang ga ik dit nog volhouden?"
zondag 3 augustus 2014
Oplossing?
Wanhoop ... het gevoel dat niets goeds meer kan gebeuren.
Wanhoop ... gevoel van opperste vertwijfeling.
Wanhoop ... stemming waarin men geen uitkomst meer ziet in treurige omstandigheden.
Wanhoop ... reactie op ontbreken hoop.
Stom woord feitelijk. Hoop is er altijd, hoe minimaal en misschien misplaatst ook. Ook de mogelijkheid, dat iets goeds zou kunnen gebeuren, is nooit uitgesloten. Vertwijfelen kan iedereen overkomen, maar wanneer is die vertwijfeling op z'n opperst? En, in treurige omstandigheden is het niet zo raar, dat je de boel niet meer ziet zitten, maar om zoiets nou 'wanhoop' te dopen, klinkt me rijkelijk overdreven in mijn oren. So what?
Je bent meer òf minder hoopvol en/of ziet het meer òf minder zitten over cq. in de situatie waarin je verkeerd. Behalve dat het me aardig onhandig lijkt om geen hoop meer te koesteren, zie ik een mens niet in staat tot het hebben van geen hoop. Ergens knaagt altijd het gewilde, hoe theoretisch het verschijnen ook moge zijn.
Kortom 'wanhoop' is zo'n woord als 'dilemma'. Een woord voor iets wat in feite niet bestaat. Nonsens, dus. Kijk, die verkoop zal er hier ooit wel van komen. De vraag is hoeveel water nog bij de wijn moet voordat iemand bereid is toe te happen. Ook weer zo'n rare omschrijving. Wie wil er nou verdunde wijn??
Wanhoop ... gevoel van opperste vertwijfeling.
Wanhoop ... stemming waarin men geen uitkomst meer ziet in treurige omstandigheden.
Wanhoop ... reactie op ontbreken hoop.
Stom woord feitelijk. Hoop is er altijd, hoe minimaal en misschien misplaatst ook. Ook de mogelijkheid, dat iets goeds zou kunnen gebeuren, is nooit uitgesloten. Vertwijfelen kan iedereen overkomen, maar wanneer is die vertwijfeling op z'n opperst? En, in treurige omstandigheden is het niet zo raar, dat je de boel niet meer ziet zitten, maar om zoiets nou 'wanhoop' te dopen, klinkt me rijkelijk overdreven in mijn oren. So what?
Je bent meer òf minder hoopvol en/of ziet het meer òf minder zitten over cq. in de situatie waarin je verkeerd. Behalve dat het me aardig onhandig lijkt om geen hoop meer te koesteren, zie ik een mens niet in staat tot het hebben van geen hoop. Ergens knaagt altijd het gewilde, hoe theoretisch het verschijnen ook moge zijn.
Kortom 'wanhoop' is zo'n woord als 'dilemma'. Een woord voor iets wat in feite niet bestaat. Nonsens, dus. Kijk, die verkoop zal er hier ooit wel van komen. De vraag is hoeveel water nog bij de wijn moet voordat iemand bereid is toe te happen. Ook weer zo'n rare omschrijving. Wie wil er nou verdunde wijn??
Ongein
Na twee dagen dreigen dan eindelijk het voorspelde onweer. Zondagochtend. Slechte planning. Met een beetje draaien kun je er slechte voortekens in zien. Geen behoefte aan bevestiging van ongewenste mogelijkheden. Doe mij die andere kant maar. Kost ietsje meer moeite en fantasie, maar dan heb je net zo min niks. Precies wat het nu is, een zondagochtend van niks. En dat na de zoveelste lange en voornamelijk met slaap gevulde nacht, ondanks een begin vol verkeerde gedachten. Alles in de slaap druk dromend weggewerkt. Dit keer geen golfen met ouderwetse rijksdaalders vanuit zo'n een wc-pot met ingebouwd presentatie-niveau maar afvalverwerking, recycling. Een minder moeilijk te plaatsen onderwerp, dat recentelijk mede mijn nachten vult.Vind, dat mijn fantasie een kleurrijkere en minder banale vergelijking had mogen vinden. Maar waarom zouden dromen aan mijn wensen en verlangens tegemoet moeten komen als ook het grootste deel van de rest van mijn leven het laat afweten en zonder overleg z'n eigen gang gaat? Laat de dromen hun gang gaan en de rest wat beter luisteren en moeite doen me tegemoet te komen. Hoeveel kaarsjes, verzuchtingen, schietgebedjes, dips en maanden gaat dat nog duren? Ik was het al zat. Wat blijft daarna over? Toch maar die wanhoop doen dan?
zaterdag 2 augustus 2014
Instinct
Duiken we filosofisch het weekend in? De zin en onzin van leven? Leven is niet meer dan het voortbestaan van jezelf en de soort ... Onder welke van beide kopjes hoort afwassen? Theoretisch valt het onder het eigen voortbestaan. Zonder afwas geen koken of eten, sinds we het ree graag gebakken en met mes en vork vanaf een bord genieten. En omdat we te lui zijn om zelf achter de bout aan te rennen en 'm tegenwoordig in de supermarkt kopen, hebben we dus een hoop tijd over waarin andere zaken kunnen gebeuren, zoals ..... precies .... de afwas. Maar dankzij de afwasmachine is ook die tijdsbesteding tot bijna nul gekrompen en is iets ontstaan, wat men vrije tijd is gaan noemen. Tijd, waarin je voorheen gewoon ergens in een hoekje ging liggen pitten of wat extra energie stak in de voortplanting.
De honden snappen dat nog steeds en (ver-)slapen rustig 16-18 uur per dag. Wij zijn daarin gedegenereerd en vinden dat de tijd 'nuttig' besteed moet worden. Sportief. Cultureel. Creatief. Zo vrij is, die vrije tijd bepaald niet. Vooral als je daarbij niet voldoende schijt aan de dag legt, voor wat 'men' vindt van jouw invulling. Terrashangen is, denk ik, de voortzetting van het verslapen van de overschietende tijd, die het dichts bij de oorspronkelijke invulling blijft. Lullig is, dat je op een gemiddeld terras moet betalen voor je verblijf. Indirect, maar toch. Alleen zitten heb ik enkel in Italië gezien en zal zeer waarschijnlijk aan de juiste familieconnecties hebben gelegen.
Daar komt dus het onvermijdelijk geld om de hoek kijken. Met een zelf bijgevulde waterfles op het randje van de stoep zitten, is toch niet vergelijkbaar met het geserveerd krijgen van een goed gekoelde frisse witte wijn in een aardig glas en wat olijven zittend op een gestoffeerde stoel aan een niet-wiebelende tafel onder een grote parasol. Genieten wil tenslotte ook wat, vooral als je niet ook dat laatste beetje tijd van z'n oorspronkelijk waarde wilt beroven.
De honden snappen dat nog steeds en (ver-)slapen rustig 16-18 uur per dag. Wij zijn daarin gedegenereerd en vinden dat de tijd 'nuttig' besteed moet worden. Sportief. Cultureel. Creatief. Zo vrij is, die vrije tijd bepaald niet. Vooral als je daarbij niet voldoende schijt aan de dag legt, voor wat 'men' vindt van jouw invulling. Terrashangen is, denk ik, de voortzetting van het verslapen van de overschietende tijd, die het dichts bij de oorspronkelijke invulling blijft. Lullig is, dat je op een gemiddeld terras moet betalen voor je verblijf. Indirect, maar toch. Alleen zitten heb ik enkel in Italië gezien en zal zeer waarschijnlijk aan de juiste familieconnecties hebben gelegen.
Daar komt dus het onvermijdelijk geld om de hoek kijken. Met een zelf bijgevulde waterfles op het randje van de stoep zitten, is toch niet vergelijkbaar met het geserveerd krijgen van een goed gekoelde frisse witte wijn in een aardig glas en wat olijven zittend op een gestoffeerde stoel aan een niet-wiebelende tafel onder een grote parasol. Genieten wil tenslotte ook wat, vooral als je niet ook dat laatste beetje tijd van z'n oorspronkelijk waarde wilt beroven.
Pogen
Het wordt, vrees ik, tijd om mezelf bij te praten. Vroeger opstaan betekent eerder en nièt later dan de dag ervoor. Ergens een probleempje. Stoort de communicatie? Een soort links/rechts verwarring? Half acht is niet kwart voor tien. Dan mag duidelijk zijn. Bij tienen is echter ook de verkeerde richting op. De vooruitgang zit 'm deze keer in het achteruitgaan. Dat is omschakelen. Ja, weer schakelen. Ok, ok. Ik zal enige geduld aan de dag leggen, maar wachten ga ik niet. Wacht me al een ons op voldoende andere onzin, niet ook nog op mezelf gaan zitten wachten.
Kortom, begrepen?? Ok. Morgen beter. De generale voor maandag. Het echte nieuwe begin van deze maand. Augustus. Zomer. Vakantie. Vrij. Blij.
Volgens mij zit er meer verkeerd dan het tijdstip van opstaan alleen. Je leeft maar eenmaal, als je de sprookjes van de bijbel en de verhaaltjes van de niet-minder religieuze zweefgekkies ff buiten beschouwing laat. Genieten dus, zou je zeggen. Makkelijker gezegd dan gedaan. Lieden, die daar de mond van vol hebben zijn òf nog niet droog achter de oren en sjouwen vuil hun hebben en houden op de rug rond òf hebben hun vrijheid op de bank staan. Zit je daar ergens tussenin, is het schipperen tussen 'willen' en 'kunnen' als je het 'moeten' überhaupt al aan de kant kunt schuiven. Dan moet je het hebben van de kleine dingen in het leven, zoals uitslapen......
Kortom, begrepen?? Ok. Morgen beter. De generale voor maandag. Het echte nieuwe begin van deze maand. Augustus. Zomer. Vakantie. Vrij. Blij.
Volgens mij zit er meer verkeerd dan het tijdstip van opstaan alleen. Je leeft maar eenmaal, als je de sprookjes van de bijbel en de verhaaltjes van de niet-minder religieuze zweefgekkies ff buiten beschouwing laat. Genieten dus, zou je zeggen. Makkelijker gezegd dan gedaan. Lieden, die daar de mond van vol hebben zijn òf nog niet droog achter de oren en sjouwen vuil hun hebben en houden op de rug rond òf hebben hun vrijheid op de bank staan. Zit je daar ergens tussenin, is het schipperen tussen 'willen' en 'kunnen' als je het 'moeten' überhaupt al aan de kant kunt schuiven. Dan moet je het hebben van de kleine dingen in het leven, zoals uitslapen......
vrijdag 1 augustus 2014
Berusten
Het gaat allemaal weinig vloeiend. Deze keer heb ik het niet over mijn beslommeringen, maar over de mogelijkheid deze te registreren. Het internet ligt in de contramine of mijn pc-configuratie staat op het punt het bijltje erbij neer te gooien. Neuspeuteren heb ik geaccepteerd als tussenbezigheid maar krantlezen gaat me te vèr. Het weer duikt in de nattigheid in de komende dagen. Misschien een mooi moment om de digitale mogelijkheden door te meten.
Vandaag Limoges gedaan. De toerist uithangen bij slecht weer is tenslotte geen goed idee. Aardige lunch gehad. Geen verkeerde plek. Net iets meer dan gemiddelde keuken. Jammer, dat het een tijdje duurde, voordat ze snapten, dat het standaard lunch-patroon niet gewenst was. Geen noodzaak om in 35 minuten alweer te vertrekken. Natuurlijk moet in het Franse land alles tussen 12 en 2 afgehandeld worden .... Ik heb echter zelden gezien, dat een tent dan compleet gesloten wordt. Helaas voor hen was het vandaag ietsje later, dankzij ons. Half vier ... en toch vriendelijk blijven. Dat is professionaliteit!!
Vandaag Limoges gedaan. De toerist uithangen bij slecht weer is tenslotte geen goed idee. Aardige lunch gehad. Geen verkeerde plek. Net iets meer dan gemiddelde keuken. Jammer, dat het een tijdje duurde, voordat ze snapten, dat het standaard lunch-patroon niet gewenst was. Geen noodzaak om in 35 minuten alweer te vertrekken. Natuurlijk moet in het Franse land alles tussen 12 en 2 afgehandeld worden .... Ik heb echter zelden gezien, dat een tent dan compleet gesloten wordt. Helaas voor hen was het vandaag ietsje later, dankzij ons. Half vier ... en toch vriendelijk blijven. Dat is professionaliteit!!
(Ver-)slapen
Half tien .... dat zit er dan mooi twee uur naast. Was wel om drie minuten voor half acht ff wakker. Voor de vorm, denk ik. Een interne bevestiging dat de boodschap is overgekomen, maar de persoonlijke goegemeente daar verder geen boodschap aan heeft. Of had, tenminste vandaag. Zo gaat dat dus niet lukken. Daar zal een tandje meer doortastendheid tegen aan gegooid moeten worden. Nog 30 ochtenden te gaan, wil ik het deze lopende maand voor elkaar boksen.
Bij een ander is zoiets stukken simpeler te bewerkstellingen. Ijsblokjes doen wonderen. Een andere (watjes-)methode is koffie op bed. Een deel van oeuvre van Metallica op bijpassend volume wil ook werken, net als het dekbed luchten of het testen van de zenuwreflexen. Allemaal een beetje omslachtige methoden mocht je ze op jezelf willen toepassen. Blijft weinig anders over dan gewoon doen wat voorgenomen is. Op tijd d'r uit. Potverdrie.
Bij een ander is zoiets stukken simpeler te bewerkstellingen. Ijsblokjes doen wonderen. Een andere (watjes-)methode is koffie op bed. Een deel van oeuvre van Metallica op bijpassend volume wil ook werken, net als het dekbed luchten of het testen van de zenuwreflexen. Allemaal een beetje omslachtige methoden mocht je ze op jezelf willen toepassen. Blijft weinig anders over dan gewoon doen wat voorgenomen is. Op tijd d'r uit. Potverdrie.
Abonneren op:
Posts (Atom)