Zoek, zoek en ge zult vinden. Er wordt alleen nooit bij gezegd, hoelang je moet zoeken en eigenlijk ook niet wat je uiteindelijk gaat vinden. Is het wat je wilt maar bijv. te laat of is het absoluut niet wat je wilt, maar heb je verder geen keuze. Het verhaal van die filosofe, ja niet genderneutraal maar wel duidelijk, gaat nog steeds door mijn hoofd en in feite klopt er weinig van. Het is een zienswijze, meer niet. Haar nadruk op contacten, relaties met anderen, iets met verbondenheid of hoe ze het ook benoemt, te lui om het weer terug te zoeken, is bijv. niet aan mij besteed. Nu ben ik d'r maar eene van de ruim 7 miljard, maar toch. Geloof niet (helaas) dat ik zo'n uitzonderlijk ben.
Waarom moet ik bezig zijn met anderen om iets van het leven te maken? Om het woord zingeving maar ff te vermijden. Het is weer zo'n typisch vrouwelijke opmerking. Nooit iets op jezelf betrekken of vanuit jezelf doen. Altijd weer die omhaal over anderen. Je duikt niet ergens in. Hoe dom ook, maakt niet uit. Nee, je duikt samen met een paar anderen. Valt niet eentje dood maar direct vier. Lekker samen. Gezellig. Over de gezelligheid van een gezamelijke dood heeft Monty Python een leuke sketch.
Je kunt het wenden of keren hoe je wilt, behalve dat de zin van het leven aan stevige discussie onderhevig is, valt over de zin van welke invulling dan ook, geen zinnig woord te zeggen. Niet nadenken en domweg doen cq de kudde volgen, lijkt me de minste ingewikkelde optie. Nageslacht produceren, 9-5 job, bankhangen, vakantiefile, burn-out, een paar crises op gezette tijden en meer van dat soort dingen, die je moeten nemen zoals ze zijn .... Ha, ha, ha, ha.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten