Zou fijn zijn, als alles met een knip van de vingers terug zou zijn bij een jaar of twee geleden. Helaas kun je ladders wel afglijden maar zo niet omhoog komen. Het is opschakelen, versnelling na versnelling en zien hoever we de verloren conditie weten terug te winnen. Er voorlopig van uitgaande, dat dat nu tot de mogelijkheden behoort. Er zijn vage aanwijzingen in die richting maar van een verrijzenis is zeker geen sprake.
Vertrouwen in eigen kunne herstellen. Motivatie opkrikken. Onstane bergen afgraven. Zin reanimeren. Op zoek naar een beetje lol in het bezig zijn. En ondertussen alles aanpakken waar je onderweg nog over struikelt.
Ik moet er niet aan denken, dat ik er alsnog niet ben en de ellende opnieuw zijn kop opsteekt, als de driekoppig draak, waarvan de hoofden net zo makkelijk aangroeien als je ze er vanaf hakt. Dus dat denken doe ik ook maar niet. Sowieso misschien wat minder denken en me vooral met het doen bezig houden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten