Er slingeren wat concepten rond om de gaten van de afgelopen dagen op te vullen. Als ik de kreten langs ga, die me het oorspronkelijke idee tot leven zouden moeten brengen, komt er weinig meer dan een 'blurp' naar boven. Dat wordt afwachten en hopen op de juiste of juistere stemming. Hopelijk gaat dat geen weken duren.
Je zult zo'n bestaan mndn, jaren of voor altijd moeten voeren zoals de vriendin van Mariana of de vrouw van de aannemer. Dan zou mijn leven helemaal op z'n gat liggen. Voordat je daar weer een praktische draai aan hebt weten te geven, het tot een positieve routine hebt weten om te werken ... ik moet er niet aan denken. Ik snak nu al naar mijn 'gewone' leven alsof weet ik wat overhoop is gegooid en niet alleen mijn ochtendroutine. En dat sinds woensdag, nog geen week geleden!
Als je zo nodig ziek moet zijn, kun je beter zo beroerd zijn, dat al de praktische rompslomp je geen ene ruk meer uitmaakt en je ongeacht wat alles over je heen laat komen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten