Vrees dat het hondje aan z'n doodstrijd is begonnen. Het is weldegelijk parvo wat toegeslagen heeft. Iets waar je pups tegen kunt vaccineren maar het drie mndn duurt aleer ze immuniteit hebben opgebouwd. Het is kortom een strijd op leven en dood. Je kunt er mee naar de dierenarts. Die legt ze dan aan een infuus en doet nog wat andere dingen, maar geen van de pups, die ik heb laten vaccineren, alsnog parvo kregen en ik dagen achtereen mee naar Sibiu ben gereden, heeft dat overleefd.
De enige die de strijd -ongevaccineerd- heeft doorstaan is Mopke, dank het feit, dat ze is blijven drinken. Ik heb haar toen beloofd, dat ze mocht blijven, als ze het virus zou overleven. Vandaar dat ik nu met drie ipv twee honden opgescheept zit.
Maar kleine overlevingskans dus en meer dan stervensbegeleiding zit er in feite niet in. Het diertje trekt zich van alles en iedereen terug. Eet niks. Ik zie 'm ook niet drinken. Schijt bloed en probeert over te geven, terwijl er niks in zijn maag zit. Het is, dat ik inmiddels enigszins afgehard ben, anders zou ik het niet kunnen aanzien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten