's Morgens ontbreekt de wil, maar is de energie aanwezig. Na de lunch is de wil er maar laat de energie het afweten. Langs elkaar heen werkende timing. In eerste instantie leek het me het beste op de boel om te gooien. Maar ja, hoe overtuig je de onwil om mee te werken? Praktischer is de lunch iets te vervroegen en het noodzakelijk rustmoment compacter proberen te maken. Dat wordt een wekker zetten, want tot nog toe ben ik steevast geslagen twee uur van de wereld, voordat ik weer bij mijn positieven kom en het tankje enigszins geladen is.
Kostbare middaguren. Het uurtje, dat overblijft, loont niet de moeite om serieus in de tuin aan de slag te gaan. Gisteren aardbeien geplukt en beide kleine meloenen geoogst. Vandaag enkel wortels gestoken om morgen soep te maken.
De honden zijn dan helemaal wild. Het woord 'Kom' mag ik absoluut niet gebruiken. Het is 'No, no' om ze nog ff te laten wachten. Na terugkeer me over het huishouden gebogen. En nu zou ik zo de tuin in kunnen gaan, ware het niet, dat het in iets meer dan een half uur begint te schemeren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten