Slappe hap. Niks geen betere mnd. Het gaat nog steeds achterwaarts ipv vooruit. Het is aan het blog te merken. Opruimen die mnd en zien wat we van de komende slechts 30 dagen gaan maken. Geen verwachtingen uitspreken. Afwachten. Het aloverheersende afwachten. Ondertussen alles in het standje 'net niet achteruit'.
Was, afwas, opruimen. Ik grijp terug op de vaste waarden. Fysiek niks te klagen. Als die dempende deken van het wachten niet over mijn huidige bestaan zou liggen, zou het inmiddels dichtbij normaal verkeren. Helaas blijft het worstelen. Hoelang is dat nwe worstelen nu alweer de leidraad in mijn bestaan? Overheersend een paar mndn tot een half jaar, op de achtergrond inmiddels toch alweer bijna drie jaar.
Als deze zooi achter de rug is èn het blijkt beheersbaar, wat staat me dan weer te wachten? Van die zeven betere jaren, waar ik volgens mij recht op had, is me tot op heden slechts een klein deel gegund geweest. Hoe loopt de verdeling nu? Worden de 7 jaar in delen gehakt? Krimpen ze gewoon? Een paar jaar opleving zou niet verkeerd zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten