Van de leespauze is het niet gekomen. Het lezen is wel daarheen verhuist waar het hoort, naar de avond. Van de laatste 600 pagina's is alweer een kwart weggelezen, daar wel drie dagen, sorry, avonden over gedaan. Het blijft een verhaal van uitersten. D'r zullen best mensen zijn, die dit soort levens doormaken. Ik moet iedere keer weer zuchten als de zoveelste dommigheid wordt begaan of de zoveelste heftige confrontatie de bühne passeert. Ik ben te slim en praktisch voor de een en te terughoudend voor de ander.
Het zouden mijn vriend(inn)en niet zijn. Sowieso dat hele wereldje niet, maar waar je door wie in de wereld gezet wordt, daar heb je weinig inspraak in. Maar is dat doorslaggevend? Het kan tenslotte heel verschillende personen opleveren binnen dezelfde setting. Ik hoef maar aan mij en mijn broer te denken. Iets wat ik liever niet doe.
Wat voor mij één van de mogelijke uitsmijters van de cyclus had kunnen worden is alweer een gepasseerd station. Welke richting nu waarschijnlijker wordt, zou ik ff niet weten. Het einde weten we trouwens al. Daar begint het eerste deel tenslotte mee. Het gaat enkel om de meest waarschijnlijke aanleiding voor een einde waarmee begonnen is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten