Weer geen tuindag. Het is de duvel, die er mee speelt. Kan niet anders. Behalve het inkoken van de stroop met een schuin oog in de gaten houden, is het een ziekenhuis- en wachtdag geworden. Ziekenhuis voor Mariana en het wachten voor mij. Een wegglijdende ladder de oorzaak.
Ws op de ladder terecht gekomen, kan Mariana sinds zaterdag niet echt lekker bewegen. Minimaal een paar ribben hebben een stevige tik gehad. Zondag nog op de been gebleven. Enerzijds een dramaqueen, anderzijds een doorbijtertje, mn bij resultaat van eigen domme fouten. Vandaag wilde ze dan toch dat een arts zich erover boog. Dat betekent een doorverwijzing naar Sibiu. In Agnita hebben ze geen röntgenapparatuur.
Met de ambulance, want de Eerste Hulp in Sibiu neemt geen loslopende langskomers op. Iets met Covid, denk ik. Met de ambulance heen en indien je niet opgenomen wordt, zoek je maar uit, hoe je weer thuis komt. Daar ging ik in de wacht. Schatiing was 2-3 uur later, dat ik haar zou moeten ophalen. Mooi niet. Twee-en-half uur later zat ze nog steeds te wachten op de ambulance. Je zult een hartaanval hebben gehad ...
Al die tijd 'in contact' blijven betekent bij gebrek aan netwerk in de buurt van het internet/wifi-modem blijven en dat is niet de tuin in. Om 13:00 uur begonnen, is ze net, 18:30 richting de röntgenafdeling gebracht. Het zal, neem ik ff aan, geen nachtwerk worden, maar een latertje mag het wel heten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten