Op hoop van zegen een Latte macchiato er tegen aan. Het is nog niet wat het zou moeten zijn, maar ik kan de directe omgeving van de pleepot inmiddels wel verlaten. Ik zal het om te beginnen bij eentje laten. Voel me in elk geval stukken minder belabberd. Tijd om weer aan de slag te gaan. Weer! Weer weer!! Het is om moedeloos van te worden als ik het niet al was. Verder dan weer beginnen en vervolgens direct weer onderuitgaan, ben ik de afgelopen 2-3 mndn nauwelijk gekomen.
Ik denk, ik laten het hopen maar zitten en ga bidden. Als ik Mariana zie rond huppelen is dat de betere methode. Op zondag het laatste uurtje van een 3-uur durende mis meepikken, kaarsje branden en af en toe in de bijbel neuzen en mooi nergens last van. Daar steek ik met mijn gerommel slecht bij af.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten