Een nacht vol onbegrijpelijke droomflarden. Korte diepe slaapperioden en steeds weer ontzettend chaotische droombeelden. Beelden waarbij ik wel de personen wist te benoemen, maar situatie en beeld daar in het geheel niet mee overeen stemden. Niks geen gerend of parcourachtige toestanden in luxe hotels en restaurants. Nee, terug in het gebouw waar ooit mijn kleuterschool zat en nu een soort koffieconcert plaats vond met dansen. Dan weer iets met een auto-ongeluk met enorme blikschade, waar ik met mijn vierwieler langs moest zien te komen, op weg naar mijn kleren van de dag er voor, die ik om de een of andere reden ergens had achtergelaten.
De laatste flard was een omkering van wat in werkelijkheid wel eens wil gebeuren. Wakker worden of beter wakker proberen te worden en niet kunnen bewegen, geen zeggenschap hebben over je lichaam. Maar dat nu als droom. Ergens heen willen en dat niet kunnen. Verstrikt zijn in een verlammende slowmotion. Op hetzelfde moment wakker worden en die beelden niet kwijt raken. Ipv een onwillig lichaam was daar het hoofd dat geen zin had om zich te voegen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten