Het moet maar ff, anders komt niks uit mijn handen. Vandaag is al verloren. Deel drie is afgesloten. We richten ons op morgen. Laten we het een week bezinken voor we in het vierde deel lezen hoe al de moeilijk te volgen hersenspinsels, strevens en weinig verstandige keuzes uiteindelijk worden afgehandeld. Een happy-end lijkt me te hoog gegrepen. Het verhaal is echter zo warrig, ik bedoel het gedrag van de hoofdpersonen is zo warrig en duister, dat het verhaal werkelijk nog alle kanten op kan. Geen onverhoopte negatieve draai nodig.
Het weer ziet goed uit en de ergste nattigheid zal weggezakt zijn. Kortom de tuin in morgen. Oa. Er is meer te doen. Er is weer wat veerkracht opgedoken en hopelijk zet dat morgen door. Jammer is, dat het lijf meer en meer problemen begint te maken. Herkenbare problemen, die weinig goeds voorspellen. Zou mooi zijn, als ze me nog een paar dagen met rust laten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten